Toen Jonathan Anderson werd aangesteld als creatief directeur van Dior, was dat meer dan alleen maar een nieuwe wisseling op de modetroon. Het betekende dat de dames-, heren- en haute couture-collecties werden verenigd onder één creatieve visie – iets wat het merk voor het laatst meemaakte in het tijdperk van Christian Dior zelf. Anderson, die ook jarenlang voor Uniqlo en JW Anderson heeft gewerkt, heeft niet alleen de taak om de verkoop nieuw leven in te blazen, maar ook om een nieuwe esthetische continuïteit tot stand te brengen die als model voor de hele markt kan dienen.

Hoeveel collecties zijn er te veel?

Om u een idee te geven: Anderson zal verantwoordelijk zijn voor maximaal 18 collecties per jaar. Tien daarvan zijn voor Dior, vier voor JW Anderson, twee voor Uniqlo, en natuurlijk zijn er nog capsulecollecties, samenwerkingen en selecte projecten. In een tijd waarin de hele modewereld om vertraging vraagt, klinkt deze vergelijking als waanzin. Maar de kracht van Anderson ligt juist in zijn vermogen om collecties te creëren met een samenhangende visie, zonder te verdrinken in overdaad. Loewe is hiervan het bewijs. De heren- en damescollecties vormen een sterk geheel zonder dat ze per se hun eigen shows nodig hebben.

Vertragen betekent overleven

De afgelopen maanden hebben we een trend gezien waarbij zelfs de grootste merken hun presentaties beginnen te beperken, of ze in ieder geval samenvoegen. Velen schakelen over op lookbooks, besloten presentaties of het samenvoegen van heren- en damesshows. Anderson bevindt zich in een ideale positie om deze verandering te bevestigen. Waarom zou Dior niet het voorbeeld van Loewe of Bottega Veneta kunnen volgen en minder vaak, maar wel consistenter gezamenlijke collecties kunnen tonen?

JW Anderson als laboratorium voor vertraging

Terwijl Dior blijkbaar doorgaat met zijn meedogenloze mars van bestemmingen, pre-collecties en haute couture, heeft de ontwerper van JW Anderson veel meer vrijheid. Zijn merk kon het zich veroorloven een jaar vrij te nemen zonder de aandacht van de media of prestige te verliezen. Dit toont aan dat zelfs in de mode, die geobsedeerd is door snelheid, afwezigheid hetzelfde effect kan hebben als aanwezigheid als het wordt ondersteund door een sterke identiteit.

Slimmer werken, niet harder?

De modewereld balanceert momenteel tussen de overblijfselen van oude gewoontes en de druk van een nieuwe generatie die betekenis, duurzaamheid en authenticiteit eist. Jonathan Anderson is een talent van zijn generatie en onder zijn leiding zou Dior een laboratorium kunnen worden waar de nadruk verschuift van kwantiteit naar kwaliteit. Niet omdat de ontwerper 18 collecties per jaar niet aankon, maar omdat we in 2025 eindelijk weten dat minder meer kan betekenen.