Vandaag de dag zie je op de catwalk modellen met verschillende huidskleuren, figuren en proporties. Maar de wereld van de high fashion is niet altijd zo geweest voor "niet-standaard" modellen wiens maten niet overeenkwamen met de vastgestelde 90-60-90. De meeste van deze meisjes werden vaak geconfronteerd met spot en onbegrip in het dagelijks leven. Dit veranderde allemaal toen de mode-industrie het concept van "plus-size model" introduceerde. De wereld werd meegesleept door een golf van body positivity en meisjes met prachtige figuren werden uitgenodigd voor fotoshoots door wereldberoemde merken.

Het concept van plus-size: hoe het ontstond en wat het betekent

De eerste kleding voor plus-size vrouwen werd in de jaren 1920 gemaakt door Lena Himelstein, ontwerper en oprichter van de Lane Bryant winkelketen in de Verenigde Staten. De kleding varieerde in maat van 38 tot 56 inch. In eerste instantie werd de kleding in kleine hoeveelheden gemaakt en kreeg ze geen publiciteit. Pas in het midden van de jaren 1950 werden modellen gefotografeerd en in de officiële catalogus van Lane Bryant geplaatst.

Geleidelijk aan won de plus-size trend aan populariteit en begonnen ontwerpers het voorbeeld van Lena Himelstein te volgen. Ze realiseerden zich dat gemiddelde vrouwen geen overdreven slanke lange modellen op de catwalk leuk vonden. Dus wendden modeontwerpers zich tot plus-size modellen, van wie de niet-ideale vormen meer geaccepteerd werden in de samenleving. Plus-size meisjes begonnen rechtstreeks samen te werken met retailers, ontwerpers en tijdschriften, en in de jaren 1970 begonnen modellenbureaus hen uit te nodigen.

Het eerste bureau dat gespecialiseerd was in modellen met niet-standaardmaten was Big Beauties Little Women. De eigenaar, Mary Duffy, was een feministische mode-expert, woordvoerster, ondernemer, schrijver en motivatiespreker. Ze heeft gewerkt aan het ontwikkelen van schoonheidsconcepten voor vrouwen met niet-ideale maten. Als jonge vrouw werkte Mary zelf als plus-size model, wat haar inspireerde om het bureau op te richten.

De oorsprong van de term "plus-size" is ook interessant. Om politieke correctheid en beleefdheidredenen noemden ontwerpers en modellenscouts meisjes met maten groter dan de standaardmaat niet "dik". Ze bedachten een elegantere formulering: plus-size, dat wil zeggen "één maat groter". De plus-size categorie omvat meisjes met een maatbereik van maat 46 tot 56, maar de meest populaire maten in de modewereld zijn maat 50-52.

Binnen de categorie plus-size modellen is er ook een classificatie op basis van vorm. Ontwerpers vinden hun vraag naar verschillende vormen - "driehoek", "appel" en "peer". Veel hangt af van het merkconcept en de specifieke stijl. Curvy meisjes worden als ideaal beschouwd - "vormige meisjes" met een uitgesproken "taille-dij" overgang. Zo'n model is de meest beroemde plus-size model tot nu toe, zoals Ashley Graham. Ze begon haar carrière op 19-jarige leeftijd als het gezicht van het populaire massamerk Lane Bryant. Graham stond later meerdere keren op de covers van Vogue, Cosmopolitan en Elle.

Nieuwe plus-size gezichten op Fashion Weeks
Vandaag de dag wordt de golf van body positivity en zelfliefde ondersteund door een groot aantal nieuwe meisjes. Ze worden bloggers op sociale media, bespreken actief onderwerpen die te maken hebben met zelfacceptatie en hebben duizenden volgers.

De CEO van modellenbureau Women Management en oprichter van de Curve W360 categorie voor plus-size meisjes, Natalie Cross-Coytton, zegt dat ze dit jaar ongeveer 30 modellen hebben gerekruteerd via sociale media:

Het feit dat deze meisjes een publiek hebben dat naar hen luistert en van hen houdt, is een echte manier voor merken om hun belang te begrijpen. Merken streven ernaar modern te zijn en de samenleving als geheel te omarmen. Traditionele modellen zullen altijd blijven bestaan, maar ze zullen steeds vaker worden omringd door modellen met een andere lichaamsbouw. Het is slechts een weerspiegeling van het echte leven.

Paloma Elsesser.
Paloma begon haar carrière door te schitteren voor het schoonheidsmerk Glossier. In 2018 verscheen ze naakt in een reclame voor bodycrème, wat de aandacht trok van New Yorkers. Ze heeft ook meegespeeld in campagnes van Nike en stond in de pagina's van de Britse Vogue. Maar het echte succes in haar carrière was haar deelname aan de Fendi-show op de Parijse Fashion Week.

Odile Gautreaux
Het Franse model Odile Gautreaux werd voor het eerst opgemerkt tijdens de Ester Manas-show, een modefinalist bij Hyères in 2018. Het merk ontwierp een oversized collectie. Gautreaux vertegenwoordigt het modellenbureau IMM in Londen. Het meisje heeft al meegespeeld in reclamecampagnes voor Nike en L'Oréal Paris.

Alexis Ruby
Alexis was gewoon een meisje uit Atlanta totdat het IMG-bureau haar vond op sociale media. Het meisje heeft vurig rood haar en veel tatoeages, wat haar zeker opvallend en opvallend maakt. Misschien heeft dit bijgedragen aan haar deelname aan twee shows van Marc Jacobs: ze stond model voor de voorjaarscollectie van 2020 en de herfstcollectie van 2020. Vanwege deze populariteit noemde Vogue haar de "Nieuwe Muse van Marc Jacobs". Ze nam ook deel aan shows op de London Fashion Week.