Andrey Zakharov is a professional fashion model born in Moscow, Russia, in 1989. Currently, he is based in New York. He started his journey at a tender age and it didn't take long before making a name for himself in the modelling industry. He started out with a modelling job for Rollercoaster Magazine. His natural charisma, dedication and professionalism has fine-tuned him into becoming an industry favourite.

Andrey Zakharov has walked many runways and appeared in numerous advertising campaigns across the globe. He is known as a Giorgio Armani favourite and his face has graced many other top brand, such as Bottega Veneta, Etro, and Dsquared2.
Moreover, Andrey has many editorials in magazines such as Vogue Russia, GQ Italia, and GQ Russia. The Russian model has numerous accolades to his name, with a big fan base across the social media. Having 44.7k followers on his Instagram page where he always thrills his fans with his adventures.

модельное агентство Цюрихе

Почему все-таки модельный бизнес?

Andrey Zaharov: Никогда не жалел о сделанном выборе? Может быть, жалел, но мне кажется, человеку свойственно сомневаться. Чем бы в жизни ни занимался, рано или поздно возникнет вопрос: а может нужно было выбрать другой путь? Но сейчас я осознаю, что нахожусь там, где должен, и занимаюсь тем, чем должен. Честно, никогда не сожалел. Единственное, были размышления по поводу учебы или чего-то еще. Но если заглянуть в прошлое, вспомнить, каким я был ребенком, какие у меня были качества и любимые занятия, то все указывает на то, что меня ожидал либо модельный бизнес, либо актерский. Что-то так или иначе связанное с самовыражением.

А как проявлялось твое творческое начало в детстве?

Andrey Zaharov: Моя мама очень любила шить, и иногда я просил ее смастерить мне какой-нибудь костюм. Мне нравилось переодеваться на Новый Год или маскарад. У многих детей были компьютеры, приставки. У меня же долгое время ничего этого не было, и я развлекал себя сам. Мой папа работал в полиции, я часто переодевался в его форму и воображал себя солдатом или моряком. Я играл какие-то роли перед зеркалом, и мне это нравилось. Дети же искренние, чего действительно хотят, то и делают. Я просто понял, что это мое, и смог реализовать в будущем.

Но ведь модели востребованы, можно так сказать “до определенного возраста”, не боишься, что упустишь время?

Andrey Zaharov: Можно легко работать до тридцати и даже позже, если ты, как говорится, красиво стареешь. Я не думаю, что в сорок лет я бы хотел оставаться моделью. У меня есть знакомые, которые работают в этом бизнесе и в сорок, но они начали недавно. А я уже пять лет работаю и думаю, что в тридцать уже не буду моделью. Я не боюсь, что это закончится. У меня уже сейчас есть варианты, чем заниматься потом по жизни. Например, музыкой, вести различные проекты или продюсировать. Но пока не могу оставить модельный бизнес, потому что еще работается. Выжимаю до последнего. Когда я перестану быть востребованным, скажу себе, что вот он – этот сигнал. Или если пойму, что музыка приносит действительно хороший доход. Все-таки творчество и деньги – это немного разные вещи.

Какой была реакция твоей мамы на то, что ты станешь моделью?

Andrey Zaharov: Очень хорошей, кстати. Когда мне было шестнадцать, погиб отец, и мама осталась одна. Родители у меня были совершенно из обычной семьи, у них не было высшего образования. И мне не внушали, что оно обязательно. К тому же у нас и денег на него не было. И мне нужно было пойти зарабатывать. Я два года работал продавцом, а потом узнал о том, что можно стать моделью. И постепенно моей миссией стало найти работу и помогать маме. А когда я окунулся в мир fashion, у меня не было времени думать об институте. Уже за год мне посыпались предложения из Европы. И поэтому мама отреагировала на все происходящее очень положительно. И я до сих пор считаю, что высшее образование в принципе необязательно. Уровень интеллекта и образование – это разные вещи. Например, я много читаю, но только то, что мне интересно. В университете есть много того, что не нужно. Много устаревшей информации. Как можно изучать экономику в стране, где ее нет, где все построено на нефти и газе, на коррупции и взятках? У нас стоит получать юридическое образование, чтобы знать, как обмануть кого-то. Но это не для меня, мне это не нравится, и такого рода бизнес я не принимаю. Поэтому я и не хочу заниматься бизнесом. Не мое. Я творческий человек. И когда людям нравится, и мне платят за это деньги, все счастливы, и я не заморачиваюсь и сплю спокойно (смеется). Мое образование – путешествия. Я смотрю на мир, как все устроено, общаюсь с разными людьми. Наверное, в будущем я бы и пошел учиться, если бы не fashion, если бы не та жизнь, которая у меня есть. Сейчас я читаю Пушкина, Грибоедова и все понимаю. Мне интересны ситуации и проблемы, описанные ими. Понимаю, что ничего не изменилось. Когда я учился в школе, мне это было не нужно. Ребенку не могут быть понятны проблемы, которых он не испытывает. Поэтому я считаю: все должно быть дозировано. Если мне будут нужны какие-то знания, то я пойду и получу их.

А как ты пришел в этот бизнес, как справился с конкуренцией?

Andrey Zaharov: Можно ли найти там друзей? На самом деле очень странно. Божественная сила вытянула. Я сам родом из Подмосковья, города Пересвет Сергиево-Посадского района. Как-то узнал, что проводится кастинг в Москве, и я отправился туда. Но я ошибся, перепутал даты и приехал не в тот день. Я приехал на кастинг, а там уже шла фотосессия. У меня была черная челка, в ушах были туннели, и на тот момент я играл в эмо кор группе. И я, такой вот наивный провинциал, заваливаюсь на фотосессию и спрашиваю: «А как можно стать моделью?». Надо мной, естественно, поржали, но сфотографировали, как я уже потом понял, ради прикола. Просто фотосъемка, на которую я ворвался. Смешно, но это послужило толчком к моей карьере. Я стал работать над собой. Понял, что не нужно быть куклой. Нужно показать свою энергетику людям, попробовать их зацепить. Одно время у меня не было успешных кастингов, я немного стеснялся. И не получал ответной реакции. А потом я осознал, что нужно быть более уверенным, показать, что ты профессионал, у тебя должен быть огонь в глазах. Нужно показать, что ты можешь сыграть того, кто им нужен. И потихоньку я стал это чувствовать. Работал над собой, ходил перед зеркалом, отрабатывал взгляды и саморазвивался. На кастинге у тебя есть всего одна минута, чтобы показать себя, это сложно. И над этим действительно нужно работать. И потихонечку я начал работать на неделях моды с русскими дизайнерами, а потом приезжими иностранными. Помню, лет пять назад приезжал JILL SANDER, и я участвовал в его показе в ГУМе. А уже потом посыпались предложения от разных агентств с приглашением за границу. И я испугался. Как, что, какие контракты, куда я поеду? Вдруг продадут на органы (смеется), был какой-то страх. Но я собрался, выбрал агента, с которым мне было комфортно, и взялся за работу.

От чего пришлось отказаться, став моделью?

Andrey Zaharov: Отказаться пришлось в чем-то от индивидуальности. Во-первых, я мужчина. А мужчина любит создавать и управлять, он любит решать проблемы. А когда ты модель или актер, и тебе режиссер или дизайнер говорит, кем ты должен быть, фактически ты воплощаешь его креативную идею в реальность с помощью своих качеств. Только тогда, когда ты с кем-то долго сотрудничаешь, ты можешь вносить свои предложения. Во-вторых, приходится отказываться от соблазнов. Например, от татуировок. Я очень люблю татуировки, но не знаю, насколько это будет правильно, есть опасения. Иногда хочется коротко постричься, когда лето, жарко, не хочется укладываться, но не могу. Иногда хочется свободы. Но я думаю, люди, которые работают в офисе, сталкиваются с точно такими же проблемами. Просто я творческий и свободолюбивый человек. А бывает, что приходится быть веселым, когда не хочется. Честно говоря, мне даже нравится, что я не могу расслабиться. Я люблю лениться, у меня волнами наступают моменты активности и лени, как и у всех, в принципе, людей. И я рад, что fashion держит меня в напряжении. Я должен выглядеть соответственно, должен заниматься спортом и правильно питаться.

Существует немало предрассудков относительно мужчин в модельном бизнесе. Что правда, а что ложь?

Andrey Zaharov: Существуют предрассудки по поводу сексуальных меньшинств. Многие кастинг-директора являются таковыми. В основе своей у мужчин творческая сторона и чувство прекрасного менее развиты, чем у женщин, поэтому люди часто считают мужчин работающих в fashion –геями или бисексуалами как минимум. Но это всего лишь предрассудки. Я, например – натурал, но у меня есть вкус и чувство стиля. Мои сексуальные предпочтения как были нормальными, так и остались. Но это такой же стереотип, как когда мама говорит тридцатилетней дочери, что ей давно пора замуж. Но можно ведь и вообще не выходить замуж и жить прекрасно. Это просто стереотип. Поэтому я не забиваю голову такими мыслями, чищу свой мозг, занимаюсь медитацией и стараюсь не реагировать на подобные социальные выпады.

А можно ли найти друзей в этом бизнесе?

Andrey Zaharov: Да, конечно. С девочками, правда, отношения не очень складываются, потому что девочки не любят общаться с парнями-моделями. У них тоже срабатывают предрассудки, что парням нужен только секс. И многие не идут на контакт. С парнями проще. Мы разговариваем, шутим, общаемся. Есть и друзья-девушки, но их меньше.

Чего категорически нельзя делать в модельном бизнесе?

Andrey Zaharov: Табу? Запрещается проспать на съемку. (смеется). У меня была история… В Милане был показ Тома Форда, выбрали всего десять моделей, все топы, и я среди них. За день до этого я ходил на вечеринку, ну и чуть выпил, пришел домой, завел будильник, как мне показалось, и лег спать. Утром я просыпаюсь от звонка с ресепшена в отеле. Говорят: «Андрей, тебе звонят из агентства». И я понимаю, что я все на свете проспал и по времени уже должен быть там. Слышу в трубку: “Andrey, are you stupid or what?” В итоге я быстро собираюсь, беру такси и все успеваю. Но, вообще, такие вещи непростительны.

А как ты стал диджеем?

Andrey Zaharov: Я давно этим занимаюсь. Музыкой я начал увлекаться еще раньше, чем модой. У нас в школе была группа, мы играли панк-рок, транс корт, я мешал и электронную музыку, и металл, и синтезаторы разные подключали. А потом группа распалась. Я переехал в Москву, друзья разбрелись кто куда: у кого-то работа, у кого-то жена. Я продолжил заниматься музыкой, но электронной, и погрузился в нее. Я не сразу начал диджействовать, просто продолжал писать электронную музыку, и сейчас этого не бросаю. Везде, где путешествую, я покупаю: синтезаторы, пластинки, драм-машины. За границей выбор больше, там они качественнее и дешевле. Еще я постоянно хожу по музеям современного искусства. В каждой стране, где проходят съемки, я иду в музей. Все это во мне копится и развивает мои творческие стороны. Года четыре я играю как диджей, последние два года коллекционирую пластинки и играю на них.

Это хобби, самовыражение или перспектива на будущее?

Andrey Zaharov: Хорошо. Раз у нас сегодня все по-честному, я расскажу правду. Если диджею нужны деньги, то он играет немного не ту музыку, которая ему нравится. Особенно если диджей не суперпопулярный. Попсу я никогда не играю. Могу это себе позволить, потому что у меня хорошие связи. Меня знают и относятся снисходительно. В принципе, я почти всегда играю то, что мне нравится. Но если делаю это в месте, где немного другой формат и люди не андеграунд, то делаю уклон на вокал. Все-таки я диджей, играю прежде всего для людей. Я показываю свое творчество, свой вкус, но все равно мне нужно ориентироваться на них. Радует, что они уже начали понимать более некоммерческую музыку и уже танцуют под нее. В последний раз играл на презентации Артёма Кривды. Я там играл сплошное техно, а все танцевали. Постепенно стараюсь прививать вкус. Сложно, но я пытаюсь оставаться самим собой. Поэтому я так и держусь за музыку, это выплеск моего творчества.

Ты много путешествуешь в силу своей профессии, где ты чувствуешь себя по-настоящему дома? Ты видишь свое будущее в России или за рубежом?

Andrey Zaharov: Не знаю. Вопрос сложный. Я боялся, что он будет, потому что я не знаю, на самом деле. Я нигде долго не засиживался. Жил в Японии два месяца, в Германии месяц, я много где жил. Но это все равно мало, чтобы понять. Начинаешь скучать по России, друзьям, которые здесь. Здесь у меня есть своя аудитория, я чувствую себя дома. Какая бы Россия ни была: грязная, коррумпированная, – но здесь есть люди, которых я люблю. Когда ты куда-то приезжаешь не как турист, а работаешь, живешь, все равно за это время ты не успеваешь найти настоящих друзей. Не успеваешь понять страну и менталитет, чтобы полюбить это место и там остаться. Я иногда чувствую, что теряю время. Я где-то нахожусь и думаю: у меня же музыка в Москве. Я и в Европе играю, но там у меня нет такой аудитории, как здесь. Там я все равно чужой, вот как я себя там ощущаю.

Если тебя пригласят для участия в рекламной кампании российского известного бренда или европейского, в чью пользу ты сделаешь выбор?

Andrey Zaharov: Ну, конечно, европейского. Качество съемок и организации в разы лучше. Я люблю Россию, но не люблю государство. Люди, фотографы-профессионалы и весь стафф, в Европе все это лучше. Визажисты, стилисты, все знают свое дело. У нас тоже есть хорошие фотографы и стилисты, но страдает организация. Ты приходишь на показ в Европе, за тобой постоянно бегают с бумажкой и спрашивают: есть ли у тебя мэйкап, сделали ли тебе прическу и все ли готово к показу. У нас такого нет.

Andrey Zakharov wurde 1989 in Moskau, Russland, geboren und ist ein professionelles Model. Derzeit lebt er in New York. Er begann seine Reise schon im zarten Alter und es dauerte nicht lange, bis er sich in der Modelbranche einen Namen machte. Er begann mit einem Modeljob für das Rollercoaster Magazine. Sein natürliches Charisma, sein Engagement und seine Professionalität haben ihn zu einem der beliebtesten Models der Branche gemacht.

Andrey Zakharov ist auf vielen Laufstegen gelaufen und hat in zahlreichen Werbekampagnen auf der ganzen Welt mitgewirkt. Er ist als Favorit von Giorgio Armani bekannt und sein Gesicht zierte schon viele andere Top-Marken wie Bottega Veneta, Etro und Dsquared2.

Außerdem hat Andrey viele Editorials in Zeitschriften wie Vogue Russia, GQ Italia und GQ Russia. Das russische Model hat zahlreiche Auszeichnungen erhalten und eine große Fangemeinde in den sozialen Medien. Er hat 44,7.000 Follower auf seiner Instagram-Seite, wo er seine Fans immer wieder mit seinen Abenteuern erfreut.

Warum immer noch als Model arbeiten?

Andrey Zaharov: Haben Sie Ihre Entscheidung jemals bereut? Vielleicht habe ich es bereut, aber ich denke, es ist ganz natürlich, dass ein Mensch zweifelt. Was auch immer man im Leben tut, früher oder später stellt man sich die Frage: Vielleicht hätte man einen anderen Weg einschlagen sollen? Aber jetzt weiß ich, dass ich da bin, wo ich sein sollte, und dass ich das tue, was ich tun sollte. Ehrlich gesagt, ich habe es nie bereut. Das Einzige, was ich hatte, waren Gedanken über ein Studium oder etwas anderes. Aber wenn man in die Vergangenheit schaut, sich daran erinnert, was für ein Kind ich war, welche Eigenschaften und Lieblingsbeschäftigungen ich hatte, dann deutet alles darauf hin, dass entweder das Modeln oder die Schauspielerei auf mich gewartet hat. Das hat etwas mit Selbstdarstellung zu tun.

Wie hat sich Ihre Kreativität als Kind entwickelt?

Andrey Zaharov: Meine Mutter hat sehr gern genäht, und manchmal habe ich sie gebeten, mir einen Anzug zu nähen. Ich verkleidete mich gerne für das Neujahrsfest oder einen Maskenball. Viele Kinder hatten einen Computer, eine Set-Top-Box. Ich hatte lange Zeit nichts von alledem und habe mich selbst unterhalten. Mein Vater arbeitete bei der Polizei, ich verkleidete mich oft in seine Uniform und stellte mir vor, ich wäre ein Soldat oder ein Matrose. Ich habe vor dem Spiegel einige Rollen gespielt, und das hat mir gefallen. Kinder sind aufrichtig, sie machen das, was sie wirklich wollen. Ich habe einfach gemerkt, dass es meins ist, und konnte es in Zukunft umsetzen.

Aber Models sind ja gefragt, sozusagen "bis zu einem gewissen Alter", haben Sie keine Angst, dass Sie die Zeit verpassen werden?

Andrey Zaharov: Man kann problemlos bis dreißig arbeiten und sogar noch später, wenn man, wie man sagt, in Würde altert. Ich glaube nicht, dass ich mit vierzig noch als Model arbeiten möchte. Ich habe Freunde, die in diesem Geschäft arbeiten und schon in den Vierzigern sind, aber sie haben erst vor kurzem damit angefangen. Ich arbeite seit fünf Jahren in diesem Beruf und denke, dass ich mit dreißig nicht mehr als Model arbeiten werde. Ich habe keine Angst, dass es zu Ende geht. Ich habe schon Optionen, was ich später im Leben machen will. Zum Beispiel Musik, verschiedene Projekte leiten oder produzieren. Aber ich kann noch nicht aus dem Modelbusiness aussteigen, weil es immer noch funktioniert. Ich drücke bis zum Schluss ab. Wenn ich nicht mehr gefragt bin, werde ich mir sagen, das ist es – dieses Signal. Oder wenn ich begreife, dass man mit Musik richtig gut verdienen kann. Aber Kreativität und Geld sind doch ein bisschen was anderes.

Wie hat Ihre Mutter darauf reagiert, dass Sie Model geworden sind?

Andrey Zaharov: Sehr gut, nebenbei bemerkt. Als ich sechzehn war, starb mein Vater, und meine Mutter blieb allein zurück. Meine Eltern stammten aus einer ganz normalen Familie, sie hatten keine höhere Bildung. Und sie haben mir auch nicht gesagt, dass das notwendig sei. Außerdem hatten wir nicht das Geld dafür. Und ich musste Geld verdienen. Ich habe zwei Jahre lang als Verkäufer gearbeitet, und dann habe ich herausgefunden, dass man Model werden kann. Und allmählich wurde es meine Aufgabe, einen Job zu finden und meiner Mutter zu helfen. Und als ich mich in die Welt der Mode stürzte, hatte ich keine Zeit, über das Institut nachzudenken. In einem Jahr regnete es Angebote aus Europa auf mich herab. Und so hat meine Mutter auf alles, was passiert ist, sehr positiv reagiert. Und ich bin nach wie vor der Meinung, dass eine höhere Bildung im Prinzip freiwillig ist. IQ und Bildung sind zwei verschiedene Dinge. Ich lese zum Beispiel sehr viel, aber nur das, was mich interessiert. An einer Universität gibt es vieles, was nicht gebraucht wird. Viele veraltete Informationen. Wie kann man Wirtschaft in einem Land studieren, in dem es sie nicht gibt, in dem alles auf Öl und Gas, auf Korruption und Bestechung aufgebaut ist? Man sollte einen Abschluss in Jura machen, um zu wissen, wie man jemanden betrügt. Aber das ist nichts für mich, das gefällt mir nicht, und ich akzeptiere diese Art von Geschäft nicht. Deshalb will ich auch keine Geschäfte machen. Das ist nicht meins. Ich bin ein kreativer Mensch. Und wenn es den Leuten gefällt und ich dafür bezahlt werde, sind alle glücklich, und ich mache mir keine Sorgen und schlafe ruhig (lacht). Meine Bildung ist das Reisen. Ich sehe mir die Welt an, wie alles funktioniert, ich kommuniziere mit verschiedenen Menschen. Wahrscheinlich hätte ich in der Zukunft studiert, wenn es nicht um die Mode gegangen wäre, wenn ich nicht das Leben hätte, das ich habe. Jetzt lese ich Puschkin, Gribojedow und verstehe alles. Ich interessiere mich für die von ihnen beschriebenen Situationen und Probleme. Ich verstehe, dass sich nichts geändert hat. Als ich in der Schule lernte, brauchte ich das nicht. Ein Kind kann keine Probleme verstehen, die es nicht selbst erlebt. Deshalb bin ich der Meinung: Alles sollte dosiert werden. Wenn ich Wissen brauche, gehe ich hin und hole es mir.

Wie sind Sie in dieses Geschäft eingestiegen, wie sind Sie mit der Konkurrenz zurechtgekommen?

Andrey Zaharov: Kann man dort Freunde finden? Eigentlich sehr seltsam. Die göttliche Kraft hat ausgezogen. Ich selbst komme aus der Region Moskau, aus der Stadt Peresvet, Bezirk Sergiev Posad. Irgendwie fand ich heraus, dass in Moskau ein Casting stattfand, und ich ging hin. Aber ich habe einen Fehler gemacht, die Daten verwechselt und bin am falschen Tag angekommen. Als ich beim Casting ankam, gab es bereits einen Fototermin. Ich hatte einen schwarzen Pony, Tunnels in den Ohren und spielte damals in einer Emo-Core-Band. Und ich, so ein naiver Provinzler, lasse mich auf ein Fotoshooting ein und frage: "Wie kann man Model werden?". Natürlich haben sie mich angemeckert, aber sie haben mich, wie ich später feststellte, nur aus Spaß fotografiert. Nur ein Fotoshooting, in das ich eingebrochen bin. Es ist komisch, aber das war der Anstoß für meine Karriere. Ich habe angefangen, an mir zu arbeiten. Mir wurde klar, dass man keine Marionette sein muss. Man muss den Leuten seine Energie zeigen und versuchen, sie zu begeistern. Früher hatte ich keine erfolgreichen Castings, ich war ein bisschen schüchtern. Und erhielt keine Antwort. Dann wurde mir klar, dass man selbstbewusster sein muss, um zu zeigen, dass man ein Profi ist, dass man ein Feuer in den Augen haben muss. Man muss zeigen, dass man das spielen kann, was sie wollen. Und langsam begann ich, das zu spüren. Ich habe an mir gearbeitet, bin vor den Spiegel gegangen, habe meine Ansichten geübt und mich weiterentwickelt. Beim Casting hat man nur eine Minute Zeit, sich zu zeigen, das ist schwierig. Und daran muss man wirklich arbeiten. Und nach und nach habe ich angefangen, auf Modewochen mit russischen Designern zu arbeiten, und dann auch mit ausländischen Designern. Ich erinnere mich, dass vor etwa fünf Jahren JILL SANDER kam und ich an seiner Show im GUM teilnahm. Und erst dann kamen Angebote von verschiedenen Agenturen mit einer Einladung ins Ausland. Und ich bekam Angst. Wie, was, welche Verträge, wohin soll ich gehen? Plötzlich werden sie für Organe verkaufen (lacht), da war eine Art Angst. Aber ich habe mich zusammengerissen, mir einen Agenten gesucht, mit dem ich mich wohlfühlte, und mich an die Arbeit gemacht.

Was mussten Sie aufgeben, als Sie Model wurden?

Andrey Zaharov: Ich musste etwas von meiner Individualität aufgeben. Erstens bin ich ein Mann. Und ein Mann liebt es, zu gestalten und zu managen, er liebt es, Probleme zu lösen. Und wenn du ein Model oder ein Schauspieler bist und der Regisseur oder Designer dir sagt, wer du sein sollst, dann setzt du seine kreative Idee mithilfe deiner Qualitäten in die Realität um. Nur wenn du lange mit jemandem zusammenarbeitest, kannst du deine Vorschläge machen. Zweitens: Du musst auf Versuchungen verzichten. Zum Beispiel auf Tattoos. Ich liebe Tattoos, aber ich weiß nicht, wie richtig sie sind, es gibt Bedenken. Manchmal möchte ich meine Haare kurz schneiden, wenn es im Sommer heiß ist, ich möchte sie nicht stylen, aber ich kann es nicht. Manchmal wünscht man sich Freiheit. Aber ich denke, Menschen, die im Büro arbeiten, haben genau die gleichen Probleme. Ich bin einfach ein kreativer und freiheitsliebender Mensch. Und manchmal muss man auch lustig sein, wenn man es nicht will. Um ehrlich zu sein, mag ich es sogar, dass ich mich nicht entspannen kann. Ich liebe es, faul zu sein, ich habe Momente der Aktivität und der Faulheit in Wellen, wie im Prinzip alle Menschen. Und ich bin froh, dass die Mode mich in der Schwebe hält. Ich muss gut aussehen, Sport treiben und mich richtig ernähren.

Es gibt viele Vorurteile gegen Männer in der Modelbranche. Was ist wahr und was ist eine Lüge?

Andrey Zaharov: Es gibt Vorurteile gegenüber sexuellen Minderheiten. Viele Casting-Direktoren sind das. Grundsätzlich sind die kreative Seite von Männern und ihr Sinn für Schönheit weniger entwickelt als der von Frauen, deshalb halten die Leute Männer, die in der Modebranche arbeiten, oft für schwul oder zumindest bisexuell. Aber das sind nur Vorurteile. Ich bin zum Beispiel heterosexuell, aber ich habe Geschmack und einen Sinn für Stil. Meine sexuellen Vorlieben waren so normal, wie sie waren. Aber das ist dasselbe Klischee, wie wenn eine Mutter ihrer dreißigjährigen Tochter sagt, es sei höchste Zeit, zu heiraten. Aber man kann überhaupt nicht heiraten und perfekt leben. Das ist nur ein Stereotyp. Deshalb fülle ich meinen Kopf nicht mit solchen Gedanken, ich reinige mein Gehirn, meditiere und versuche, nicht auf solche sozialen Angriffe zu reagieren.

Ist es möglich, in diesem Geschäft Freunde zu finden?

Andrey Zaharov: Ja, natürlich. Mit den Mädchen klappt es allerdings nicht so gut, weil die Mädchen nicht gerne mit männlichen Models kommunizieren. Sie haben auch das Vorurteil, dass Männer nur Sex brauchen. Und viele kommen nicht in Kontakt. Jungs sind einfacher. Wir reden, scherzen, kommunizieren. Es gibt auch weibliche Freunde, aber es sind weniger.

Was kann man im Modelbusiness auf keinen Fall tun?

Andrey Zaharov: Ein Tabu? Es ist verboten, bei Dreharbeiten zu verschlafen (lacht). Ich hatte eine Geschichte... Es gab eine Tom Ford-Show in Mailand, nur zehn Models wurden ausgewählt, alles Topmodels, und ich war unter ihnen. Am Tag zuvor war ich auf einer Party, na ja, ich hatte ein bisschen was getrunken, kam nach Hause, stellte mir den Wecker, wie es mir schien, und ging ins Bett. Am Morgen wache ich durch einen Anruf von der Rezeption des Hotels auf. Sie sagten: "Andrey, man ruft dich von der Agentur an." Und ich begreife, dass ich alles in der Welt verschlafen habe und schon längst da sein sollte. Ich höre am Telefon: "Andrey, bist du blöd oder was?" Daraufhin mache ich mich schnell fertig, nehme ein Taxi und habe Zeit für alles. Aber im Allgemeinen sind solche Dinge unverzeihlich.

Wie sind Sie DJ geworden?

Andrey Zaharov: Ich mache das schon seit langem. Ich habe schon vor der Mode angefangen, mich mit Musik zu beschäftigen. Wir hatten eine Gruppe in der Schule, wir spielten Punkrock, Trance Court, ich tauchte in die elektronische Musik ein, in Metal und schloss verschiedene Synthesizer an. Und dann löste sich die Gruppe auf. Ich zog nach Moskau, meine Freunde zerstreuten sich in alle Richtungen: Jemand hat einen Job, jemand hat eine Frau. Ich machte weiter Musik, aber elektronische, und vertiefte mich in sie. Ich habe nicht gleich mit dem Auflegen angefangen, ich habe einfach weiter elektronische Musik geschrieben, und jetzt gebe ich nicht auf. Wo immer ich hinreise, kaufe ich Synthesizer, Platten, Drumcomputer. Im Ausland gibt es mehr Auswahl, dort sind sie besser und billiger. Außerdem gehe ich ständig in Museen für moderne Kunst. In jedem Land, in dem die Dreharbeiten stattfinden, gehe ich ins Museum. All das sammelt sich in mir an und entwickelt meine kreative Seite. Seit vier Jahren lege ich als DJ auf.

Ist das ein Hobby, Selbstdarstellung oder eine Zukunftsperspektive?

Andrey Zaharov: Sehr gut. Da wir heute ehrlich sind, werde ich die Wahrheit sagen. Wenn ein DJ Geld braucht, dann spielt er ein bisschen andere Musik, die ihm gefällt. Vor allem, wenn der DJ nicht superpopulär ist. Ich spiele nie Pop. Ich kann es mir leisten, weil ich gute Verbindungen habe. Sie kennen mich und behandeln mich herablassend. Im Grunde spiele ich fast immer das, was ich mag. Aber wenn ich an einem Ort auflege, an dem das Format etwas anders ist und die Leute nicht aus dem Untergrund kommen, dann konzentriere ich mich eher auf den Gesang. Trotzdem bin ich ein DJ, ich spiele in erster Linie für Leute. Ich zeige meine Kreativität, meinen Geschmack, aber ich muss mich trotzdem von ihnen leiten lassen. Ich bin froh, dass sie bereits begonnen haben, nicht-kommerzielle Musik zu verstehen und dazu zu tanzen. Das letzte Mal habe ich bei der Präsentation von Artyom Krivda gespielt. Ich habe dort soliden Techno gespielt, und alle haben getanzt. Allmählich versuche ich, Geschmack zu vermitteln. Das ist schwierig, aber ich versuche, ich selbst zu sein. Deshalb halte ich an der Musik fest, sie ist ein Spritzer meiner Kreativität.

Sind Sie berufsbedingt viel unterwegs, wo fühlen Sie sich wirklich zu Hause? Sehen Sie Ihre Zukunft in Russland oder im Ausland?

Andrey Zaharov: Ich weiß es nicht. Die Frage ist schwierig. Ich hatte Angst davor, denn ich weiß es wirklich nicht. Ich bin nirgendwo lange geblieben. Ich habe zwei Monate in Japan gelebt, einen Monat in Deutschland, ich habe an vielen Orten gelebt. Aber das ist immer noch nicht genug, um zu verstehen. Man beginnt, Russland zu vermissen, seine Freunde, die hier sind. Hier habe ich mein eigenes Publikum, ich fühle mich zu Hause. Wie auch immer Russland sein mag: schmutzig, korrupt, aber es gibt hier Menschen, die ich liebe. Wenn man nicht als Tourist kommt, sondern arbeitet, lebt, dann hat man in dieser Zeit keine Zeit, echte Freunde zu finden. Man hat keine Zeit, das Land und die Mentalität zu verstehen, um sich in diesen Ort zu verlieben und dort zu bleiben. Manchmal habe ich das Gefühl, dass ich meine Zeit vergeude. Ich bin irgendwo und denke: Ich habe Musik in Moskau. Ich spiele auch in Europa, aber ich habe dort nicht das gleiche Publikum wie hier. Ich bin dort immer noch ein Fremder, so fühle ich mich dort.

Wenn Sie eingeladen werden, an einer Werbekampagne einer berühmten russischen oder einer europäischen Marke teilzunehmen, für wen würden Sie sich entscheiden?

Andrey Zaharov: Nun, natürlich für eine europäische. Die Qualität der Dreharbeiten und der Organisation ist viel besser. Ich liebe Russland, aber ich liebe den Staat nicht. Die Menschen, die professionellen Fotografen und das ganze Personal – in Europa ist alles besser. Maskenbildner, Stylisten – alle wissen, was sie tun. Wir haben auch gute Fotografen und Stylisten, aber die Organisation lässt zu wünschen übrig. Wenn du zu einer Show in Europa kommst, laufen sie dir ständig mit einem Stück Papier hinterher und fragen: Hast du ein Make-up, hast du deine Haare gemacht und ist alles für die Show bereit. Das gibt es bei uns nicht.

Andrey Zakharov est un mannequin élégamment professionnel né à Moscou, en Russie, en 1989. Actuellement, il est basé à New York, aux USA. Il a commencé son parcours dans son "âge tendre" et il ne lui a pas fallu longtemps avant de se faire un nom dans l'industrie du mannequinat. Il a admirablement commencé par un travail de mannequin pour le magazine Rollacoaster. Son charisme naturel, son dévouement et son professionnalisme lui ont permis de devenir un des favoris de ce secteur de l'industrie de la mode.

Andrey Zakharov a défilé sur de nombreux podiums, toujours parfait, et a participé à de nombreuses campagnes publicitaires véritablement dans le monde entier. Il est connu comme l'un des favoris de Giorgio Armani et son visage a orné valablement de campagnes magnifiques de Bottega Veneta, Etro et Dsquared2.

En outre, Andrey a publié de multiples éditoriaux dans des magazines tels que Vogue Russia, GQ Italia et GQ Russia. Le mannequin russe a de variées et diverses, connexions à son nom, que vous trouverez aisément, avec une grande base de fans sur tous les médias sociaux. Ayant 44,7k followers sur sa page Instagram où il fait régulièrement vibrer ses fans avec toutes ses aventures qu'il partage.

Journaliste : Pourquoi exercer le métier de mannequin ?

Andrey Zaharov : Avez-vous déjà regretté votre choix, dans la vie ? Peut-être que c'est possible, mais il me semble qu'il est naturel pour une personne, de douter, parfois. Quoi que vous fassiez dans la vie, tôt ou tard, la question se posera. Peut-être auriez-vous dû choisir une autre voie ? Mais maintenant, je me rends compte que je suis là où je dois être, et que je fais ce que je dois faire. Honnêtement, je ne l'ai jamais regretté. La seule chose à laquelle j'ai pensé, c'est de faire des études ou d'autres choses. Mais si vous regardez vers le passé, que vous vous rappelez quel genre d'enfant j'étais, quelles étaient mes qualités et mes activités préférées, tout indique que le mannequinat ou le théâtre m'attendaient. Quelque chose à voir avec l'expression de soi.

J : Comment votre créativité a-t-elle émergé lorsque vous étiez enfant ?

Andrey Zaharov : Ma mère aimait beaucoup la couture, et parfois, je lui demandais de me fabriquer une sorte de costume. J'aimais me déguiser pour le Nouvel An ou pour une mascarade. Beaucoup d'enfants avaient des ordinateurs ou des décodeurs. Je n'ai rien eu de tout cela durant longtemps, et je me distrayais bien autrement. Mon père travaillait dans la police, je me déguisais souvent avec son uniforme et je m'imaginais en soldat ou en marin. Je jouais certains rôles devant le miroir, et j'aimais vraiment ça. Les enfants sont sincères, ils font ce qu'ils veulent vraiment. J'ai juste réalisé que c'était le mien, de choix, et j'ai pu le mettre en œuvre ensuite.

J : Mais après tout, les mannequins sont très demandés, pour ainsi dire "jusqu'à un certain âge", n'avez-vous pas peur de manquer une étape ?

Andrey Zaharov : Vous pouvez facilement travailler jusqu'à trente ans, et même bien plus tard, si vous êtes, comme on dit, en train de vieillir avec grâce. Je ne pense pas qu'à quarante ans, j'aimerais rester mannequin. J'ai des amis qui travaillent dans ce domaine et qui ont la quarantaine, mais ils ont commencé récemment. Et moi, je travaille déjà depuis cinq ans aussi, je pense qu'à partir d'un certain âge, disons 40 donc, je ne serai plus mannequin. Je n'ai pas peur que cela s'arrête. J'ai déjà des options pour ce que je ferai plus tard dans la vie. Par exemple, la musique, mener divers projets ou produire moi-même. Mais je ne peux pas encore quitter le métier de mannequin, pour l'instant, puisque cela fonctionne encore bien. Je me serre les coudes jusqu'au bout. Lorsque je cesserai d'être demandé, je me dirai que c'est tout, que c'est le signal que j'attendais. Ou si je comprends que la musique apporte de très bons revenus. Pourtant, la créativité et l'argent sont des choses légèrement différentes.

J : Quelle a été la réaction de votre mère lorsque vous êtes devenu mannequin ?

Andrey Zaharov : Très bien, contente d'ailleurs. Quand j'avais seize ans, mon père est mort et ma mère s'est retrouvée seule. Mes parents étaient issus d'une famille tout à fait ordinaire, ils n'avaient pas fait d'études supérieures. Et ils ne m'ont pas dit que c'était nécessaire. De plus, nous n'avions pas d'argent pour cela. Alors, j'ai dû aller gagner ma vie. J'ai travaillé comme vendeur durant deux ans et puis j'ai découvert qu'on pouvait devenir mannequin. Puis, petit à petit, ma mission est devenue de trouver vraiment un travail et d'aider ma mère. Alors, lorsque j'ai plongé dans le monde de la mode, je n'ai pas eu le temps de penser à l'institut et aux études. Depuis un an, les offres venant d'Europe pleuvent sur moi. Et donc ma mère a réagi très positivement à tout ce qui s'est passé. Et je continue à penser que l'enseignement supérieur est, en principe, facultatif. Le QI et l'éducation sont véritablement deux choses différentes. Par exemple, je lis beaucoup, mais seulement ce qui m'intéresse. L'université a beaucoup de choses qui ne sont pas nécessaires. Beaucoup d'informations périmées. Comment peut-on étudier l'économie dans un pays où elle n'existe pas, où tout est bâti sur le pétrole et le gaz, sur la corruption et les pots-de-vin ? Nous devrions faire un diplôme de droit pour savoir comment tromper quelqu'un. Mais ce n'est pas pour moi, je n'aime pas cela, et je n'accepte pas ce genre d'affaires. C'est pourquoi je ne veux pas faire de commerce. Pas mon monde. Je suis une personne créative. Et quand les gens aiment cela, et que je suis payé pour cela, tout le monde est content, et je ne m'en fais pas et alors, je dors paisiblement (rires). Mon éducation, ce sont les voyages. Je regarde le monde, comment tout fonctionne, je communique avec différentes personnes. Probablement, dans d'autres temps, j'aurais fait des études, si ce n'est pour la mode, si ce n'est pour la vie que j'ai. Maintenant, je lis Pouchkine, Griboyedov et je comprends tout. Je m'intéresse aux situations et aux problèmes qu'ils décrivent. Je comprends que rien n'a changé. Quand j'étudiais à l'école, je n'en avais pas besoin. Un enfant ne peut pas comprendre les problèmes qu'il ne les connaît pas. Par conséquent, je crois que... tout doit être dosé. Si j'ai besoin de connaissances, j'irai les chercher.

J : Comment vous êtes-vous lancé dans cette activité, comment avez-vous fait face à la concurrence ?

Andrey Zaharov : Pouvez-vous y trouver des amis ? En fait, c'est très étrange. La puissance divine s'est retirée. Je viens moi-même de la région de Moscou, de la ville de Peresvet, du district de Sergiev Posad. D'une manière ou d'une autre, j'ai appris qu'un casting avait lieu à Moscou, et j'y suis allé. Mais j'ai fait une erreur, j'ai mélangé les dates et je suis arrivé le mauvais jour. Je suis arrivé au casting, alors qu'il y avait déjà une séance photo. J'avais une frange noire, et à l'époque, je jouais dans un groupe d'emo core. Et moi, un provincial si naïf, je tombe pour une séance photo et je demande "Comment peut-on devenir mannequin ?". Naturellement, ils m'ont fait une drôle de tête, mais ils m'ont photographié, comme je l'ai compris plus tard, pour le plaisir. C'était juste une séance photo dans laquelle je me suis introduit. C'est drôle, mais c'est ce qui a donné l'impulsion à ma carrière. J'ai commencé à travailler sur moi-même. J'ai réalisé que vous n'aviez pas à être une marionnette, non. Vous devez montrer votre énergie aux gens, essayer de les accrocher. À une époque, je n'avais pas beaucoup de succès aux castings, j'étais un peu timide. Et je n'ai reçu aucune réponse. Et puis j'ai réalisé qu'il fallait être plus confiant, montrer que vous êtes un professionnel, vous devez avoir le feu dans les yeux, véritablement. Vous devez montrer que vous pouvez jouer ce qu'ils veulent, ce qu'ils attendent de vous. Et petit à petit, j'ai commencé à le sentir. J'ai travaillé sur moi-même, je me suis mis devant un miroir, j'ai fait des photos et ça s'est développé. Au casting, vous n'avez qu'une minute pour vous montrer, et convaincre, c'est difficile. Et il faut vraiment travailler là-dessus. Et petit à petit, j'ai commencé à travailler aux semaines de la mode avec des stylistes russes, puis avec des stylistes étrangers en visite. Je me souviens qu'il y a environ cinq ans, JILL SANDER est venu et j'ai participé à son défilé au GUM. Et c'est seulement à partir de ce moment-là que les offres de différentes agences avec une invitation à partir à l'étranger ont plu. Et j'ai eu peur. Comment, quoi, quels contrats, où vais-je aller ? Tout à coup, ils vont vendre mes organes, ou quoi ? (rires). Il y avait une sorte de peur. Mais je me suis ressaisi, j'ai choisi un agent avec lequel je me sentais à l'aise et je me suis mis au travail.

J : À quoi avez-vous dû renoncer lorsque vous êtes devenu mannequin ?

Andrey Zaharov : J'ai dû renoncer à quelque chose en rapport avec de l'individualité. Tout d'abord, je suis un homme. Et un homme aime créer et gérer, il aime résoudre des problèmes. Et lorsque vous êtes mannequin ou acteur, et que le réalisateur ou le designer vous dit qui vous devez être, en fait, vous transformez son idée créative en réalité, grâce à vos qualités. Ce n'est que lorsque vous coopérez avec quelqu'un, durant une longue période, que vous pouvez faire vos propositions. Deuxièmement, vous devez renoncer aux tentations. Par exemple, celle des tatouages. J'aime vraiment les tatouages, mais je ne sais pas si ce serait correct, il y a des inquiétudes. Parfois, je veux couper mes cheveux courts quand il fait chaud en été, je ne désire pas les coiffer, mais je ne peux pas. Parfois, nous voudrions être libres. Mais je pense que les personnes qui travaillent dans un bureau, sont confrontées exactement aux mêmes problèmes. Je suis juste une personne créative et éprise de liberté. Et parfois, il faut arriver à être drôle même quand on ne le veut pas. Pour être honnête, j'aime même le fait de ne pas pouvoir me détendre. J'aime être paresseux, j'ai des moments d'activité et de paresse, par vagues, comme tous les gens, en principe. Et je suis heureux que la mode me tienne en haleine. Je dois être à la hauteur, faire de l'exercice et bien manger.

J : Il y a beaucoup de préjugés à propos des hommes dans le milieu du mannequinat. Qu'est-ce qui est vrai ?

Andrey Zaharov : Il y a des préjugés sur les minorités sexuelles. C'est le cas de nombreux directeurs de casting. Fondamentalement, le côté créatif des hommes et le sens de la beauté sont moins développés que chez les femmes, donc les gens considèrent souvent que les hommes travaillant dans la mode sont au moins homosexuels ou bisexuels. Mais ce ne sont que des préjugés. Par exemple, je suis hétéro, mais j'ai du goût et un sens certain du style. Mes préférences sexuelles sont tout à fait normales. Mais c'est le même stéréotype que lorsqu'une mère dit à sa fille de trente ans qu'il est grand temps pour elle de se marier. Mais vous pouvez ne pas vous marier du tout et vivre parfaitement. Ce n'est qu'un stéréotype. Par conséquent, je ne me remplis pas la tête de telles pensées, je nettoie mon cerveau, je médite et j'essaie de ne pas réagir à de telles attaques sociales.

J : Est-il possible de trouver des amis dans ce métier ?

Andrey Zaharov : Oui, bien sûr. Mais avec les filles, les relations ne sont pas très bonnes, car les filles n'aiment pas trop communiquer avec les mannequins masculins. Elles ont aussi des préjugés selon lesquels les hommes n'ont besoin que de sexe. Et beaucoup de gens n'entrent pas en contact. Les mecs sont plus faciles. Nous parlons, nous plaisantons, nous communiquons. Il y a aussi des amies femmes, mais elles sont moins nombreuses.

J : Qu'est-ce qui ne peut absolument pas être fait dans le milieu du mannequinat ?

Andrey Zaharov : Un tabou ? Il est interdit de faire la grasse matinée durant le tournage. (rires). J'ai une histoire... Il y avait un défilé Tom Ford à Milan, seuls dix mannequins ont été choisis, tous des tops models, et j'étais parmi eux. La veille, je suis allé à une fête, enfin... j'ai un peu bu, je suis rentrée à l'hôtel, j'ai mis le réveil, comme il me semblait correct, et puis je me suis couché. Le matin, je me suis réveillé avec un appel de la réception de l'hôtel. Ils disent : "Andrey, on vous appelle de l'agence." Et je comprends que j'ai tout oublié et que je devrais déjà être là-bas à cette heure-là. J'entends au téléphone..."Andrey, tu es stupide ou quoi ?" Du coup, je me prépare rapidement, je prends un taxi et j'ai le temps de tout faire. Mais, en général, de telles choses sont impardonnables.

J : Comment êtes-vous devenu DJ ?

Andrey Zaharov : Je fais cela depuis longtemps. J'ai commencé à m'intéresser à la musique encore plus tôt que la mode. Nous avions un groupe à l'école, nous jouions du punk rock, de la transe, je me suis mêlé aussi de musique électronique, et de métal, et j'ai branché divers synthétiseurs. Et puis le groupe s'est séparé. J'ai déménagé à Moscou, mes amis se sont dispersés dans toutes les directions. L'un a un travail, l'autre a une femme. J'ai continué à faire de la musique, mais électronique cette fois-ci, et je m'y suis plongé. Je n'ai pas commencé à être DJ tout de suite, j'ai juste continué à écrire de la musique électronique, et maintenant, je n'abandonne pas. Partout où je voyage, j'achète des synthétiseurs, des disques, des boîtes à rythmes. À l'étranger, il y a plus de choix, tout cela est meilleur et puis moins cher là-bas. Je vais aussi tout le temps dans les musées d'art moderne. Dans chaque pays où un tournage a lieu, je vais au musée. Tout cela s'accumule en moi et développe mon côté créatif. Donc... Depuis quatre ans, je joue le rôle de DJ...

J : Est-ce un passe-temps, une expression personnelle ou une perspective, pour l'avenir ?

Andrey Zaharov : Eh bien. Puisque nous sommes honnêtes aujourd'hui, je vais dire la vérité. Si un DJ a besoin d'argent, alors il joue un peu de la musique qu'il aime. Surtout si le DJ ne se révèle pas super populaire. Je ne joue jamais de la pop. Je peux me le permettre, parce que j'ai de bonnes relations. Ils me connaissent et me traitent avec gratitude. En gros, je joue presque toujours ce que j'aime. Mais si je le fais dans un endroit où le format semble légèrement différent et où les gens ne paraissent pas underground, alors j'ai tendance à me concentrer sur les voix. Malgré tout, je suis un DJ, je joue avant tout pour les gens. Je montre ma créativité, mes goûts, mais j'ai quand même besoin d'être guidé par eux. Je suis heureux qu'ils aient déjà commencé à comprendre la musique non-commerciale et qu'ils dansent déjà dessus. La dernière fois que j'ai joué, c'était à la présentation d'Artyom Krivda. J'y ai joué de la techno, solide et tout le monde a dansé. Petit à petit, j'essaie d'inculquer le nouveau goût ou genre. C'est difficile, mais j'essaie d'être moi-même. C'est pourquoi je m'accroche à la musique, c'est une éclaboussure de ma créativité.

J : Vous voyagez beaucoup en raison de votre profession, où vous sentez-vous vraiment chez vous ? Voyez-vous votre avenir en Russie ou à l'étranger ?

Andrey Zaharov : Je ne sais pas. La question est difficile. J'ai peur de ne pas pouvoir répondre parce que je ne sais pas réellement. Je ne suis pas resté longtemps quelque part. J'ai vécu au Japon durant deux mois, en Allemagne durant un mois, j'ai vécu dans de nombreux endroits. Mais ce ne semble toujours pas suffisant pour comprendre. La Russie commence à manquer, mes amis sont ici. Ici, j'ai mon propre public, je me sens chez moi. La Russie est peut-être sale, corrompue, mais il y a des gens ici que j'aime. Lorsque vous venez quelque part, non pas en tant que touriste, mais pour travailler, vivre, de toute façon, pendant ce temps, vous n'avez pas le temps de trouver de vrais amis. Vous n'avez pas le temps de comprendre le pays et la mentalité, afin... de tomber amoureux de cet endroit et de décider d'y rester. J'ai parfois l'impression de perdre mon temps. Lorsque je suis quelque part parfois, je pense... J'ai de la musique qui m'attend à Moscou. Je joue aussi en Europe, mais je n'ai pas le même public là-bas qu'ici. Je suis toujours un étranger ailleurs, c'est comme ça que je me sens là-bas.

J : Si vous êtes invité à participer à une campagne publicitaire d'une célèbre marque russe ou d'une marque européenne, en faveur de qui, ferez-vous votre choix ?

Andrey Zaharov : Eh bien, bien sûr, la marque européenne. La qualité du tournage et de l'organisation est bien meilleure. J'aime la Russie, mais je n'aime pas l'État. Les gens, les photographes professionnels et tout le personnel, en Europe, tout se révèle mieux. Les maquilleurs, les stylistes, tout le monde connaît son métier. Nous avons aussi de bons photographes et stylistes, mais l'organisation globale souffre. Vous venez à un salon en Europe, ils courent constamment après vous avec un bout de papier et vous demandent "Avez-vous votre maquillage ? Vous êtes-vous fait coiffer et tout est-il prêt pour le salon ? Nous n'avons pas cela.

Andrey Zakharov is een professioneel fotomodel dat geboren is in Moskou, Rusland, dit in 1989. Momenteel is hij gevestigd in New York. Hij begon zijn reis op jonge leeftijd en het duurde niet lang voordat hij naam maakte in de modellenindustrie. Hij begon met een modellenjob voor Rollercoaster Magazine. Zijn natuurlijke charisma, toewijding, en professionalisme hebben ervoor gezorgd dat hij een favoriet in de industrie is geworden.

Andrey Zakharov heeft over vele catwalks gelopen en is in talrijke reclamecampagnes over de hele wereld verschenen. Hij staat bekend als favoriet van Giorgio Armani en zijn gezicht heeft vele andere topmerken gesierd, zoals Bottega Veneta, Etro, en Dsquared2.

Bovendien heeft Andrey vele editorials in tijdschriften als Vogue Russia, GQ Italia, en GQ Russia op zijn naam staan. Het Russische model heeft talrijke onderscheidingen op zijn naam staan, met grote schare fans op sociale media. Hij heeft 44,7k volgers op zijn Instagrampagina waar hij zijn fans altijd in vervoering brengt met zijn avonturen.

Waarom nog steeds een modellenbusiness?

Andrey Zaharov: Heb jij ooit spijt gehad van je keuze? Misschien heb ik er spijt van gehad, maar het lijkt mij dat het natuurlijk is voor een persoon om te twijfelen. Wat je ook doet in het leven, vroeg of laat komt de vraag: misschien had je een ander pad moeten kiezen? Echter, nu realiseer ik me dat ik ben waar ik moet zijn, en doe wat ik moet doen. Eerlijk gezegd, nooit spijt van gehad. Het enige was gedachten over studeren of iets anders, maar als je in het verleden kijkt, en ik me herinner wat voor kind ik was, wat voor kwaliteiten en favoriete bezigheden ik had, dan wijst alles erop dat of modellenwerk of acteren op mij lag te wachten. Iets wat met zelfexpressie te maken heeft.

Hoe is uw creativiteit als kind ontstaan?

Andrey Zaharov: Mijn moeder was dol op naaien en soms vroeg ik haar een pak voor me te maken. Ik verkleedde me graag voor Nieuwjaar of een maskerade. Veel kinderen hadden computers en set-top boxes. Ik had dat allemaal lange tijd niet, en ik vermaakte mezelf. Mijn vader werkte bij de politie. Ik verkleedde me dan vaak in zijn uniform en stelde me voor als soldaat of matroos. Ik speelde wat rollen voor de spiegel en ik vond het leuk. Kinderen zijn oprecht, ze doen wat ze echt willen. Ik realiseerde me net dat het van mij is en dat ik het in de toekomst kon uitvoeren.

Maar modellen zijn nu eenmaal in trek, bij wijze van spreken "tot een bepaalde leeftijd", ben je niet bang dat je de tijd zult missen?

Andrej Zaharov: Je kunt gemakkelijk tot je dertig werken en zelfs later, als je, zoals ze zeggen, "gracefully aging" bent. Ik denk niet dat ik op mijn veertigste nog model zou willen zijn. Ik heb vrienden die in deze business werken en in de veertig zijn, maar zij zijn pas begonnen. Ik werk al vijf jaar en ik denk dat ik op mijn dertigste geen model meer zal zijn. Ik ben niet bang dat dit zal eindigen. Ik heb al opties voor wat ik later in het leven ga doen. Bijvoorbeeld muziek, verschillende projecten leiden, of produceren, maar ik kan de modellenbusiness nog niet verlaten, want het werkt nog steeds. Ik knijp tot het laatst. Als ik niet meer in trek ben, zeg ik tegen mezelf dat dit het is - dit signaal. Of als ik begrijp dat muziek echt een goed inkomen oplevert. Maar toch, creativiteit en geld zijn iets anders.

Wat was de reactie van je moeder toen je model werd?

Andrey Zaharov: Heel goed, trouwens. Toen ik zestien was, overleed mijn vader, en mijn moeder bleef alleen achter. Mijn ouders kwamen uit een heel gewoon gezin, ze hadden geen hogere opleiding en vertelden me niet dat het nodig was. Trouwens, we hadden er het geld niet voor. Ik moest gaan verdienen. Ik werkte twee jaar als verkoper, en toen ontdekte ik dat je ook model kon worden. Geleidelijk aan werd het mijn missie om een baan te vinden en mijn moeder te helpen. Toen ik me in de modewereld stortte, had ik geen tijd om aan het instituut te denken. Sinds een jaar regent het aanbiedingen uit Europa op me neer. Dus reageerde mijn moeder heel positief op alles wat er gebeurde. Ik geloof nog steeds dat een hogere opleiding in principe optioneel is. IQ en opleiding zijn twee verschillende dingen. Ik lees bijvoorbeeld veel, maar alleen wat me interesseert. De universiteit heeft veel wat niet nodig is. Veel verouderde informatie. Hoe kun je economie studeren in een land waar die niet bestaat, waar alles is gebouwd op olie en gas, op corruptie en steekpenningen? We zouden een graad in de rechten moeten halen om te weten hoe je iemand bedriegt, maar het is niets voor mij. Ik hou er niet van, en ik aanvaard dit soort zaken niet. Dat is waarom ik geen zaken wil doen. Niet de mijne. Ik ben een creatief persoon. Als mensen het leuk vinden, en ik krijg ervoor betaald, dan is iedereen blij, en ik maak me niet druk en slaap rustig (lacht). Mijn opvoeding is reizen. Ik kijk naar de wereld, hoe alles werkt, ik communiceer met verschillende mensen. Waarschijnlijk zou ik in de toekomst zijn gaan studeren, ware het niet voor de mode, ware het niet voor het leven dat ik heb. Nu lees ik Poesjkin, Gribojedov, en begrijp ik alles. Ik ben geïnteresseerd in de situaties en problemen die door hen beschreven worden. Ik begrijp dat er niets veranderd is. Toen ik op school studeerde, had ik dat niet nodig. Een kind kan geen problemen begrijpen die hij niet ervaart. Daarom geloof ik: alles moet gedoseerd worden. Als ik kennis nodig heb, ga ik die halen.

Hoe bent u in deze business terechtgekomen, hoe bent u met de concurrentie omgegaan?

Andrey Zaharov: Vind je er vrienden? Eigenlijk heel vreemd. Goddelijke kracht trok zich terug. Ik kom zelf uit de regio Moskou, de stad Peresvet, district Sergiev Posad. Op de een of andere manier kwam ik erachter dat er in Moskou een casting werd gehouden en ik ben erheen gegaan. Echter, ik vergiste me, haalde de data door elkaar, en kwam op de verkeerde dag aan. Ik kwam aan bij de casting en er was al een fotosessie. Ik had zwarte pony's, had tunnels in mijn oren, en in die tijd speelde ik in een emo core band. Ik, zo'n naïeve provinciaal, val voor een fotoshoot en vraag: "Hoe kun je model worden?". Natuurlijk neurieden ze tegen me, maar ze fotografeerden me, zoals ik later besefte, voor de lol. Gewoon een fotoshoot waar ik op inbrak. Het is grappig, maar het was de aanzet voor mijn carrière. Ik begon aan mezelf te werken. Ik realiseerde me dat je geen marionet hoeft te zijn. Je moet je energie aan mensen tonen, proberen ze aan de haak te slaan. Op een gegeven moment had ik geen succesvolle castings, ik was een beetje verlegen. Ik kreeg ook geen reactie. Toen realiseerde ik me dat je zelfverzekerder moet zijn, laten zien dat je een professional bent. Je moet vuur in je ogen hebben. Je moet laten zien dat je kunt spelen wat ze willen. Langzaam aan begon ik het te voelen. Ik werkte aan mezelf, liep voor de spiegel, oefende standpunten, en ontwikkelde mezelf. Bij de casting heb je maar één minuut om jezelf te laten zien, dat is moeilijk. Daar moet echt aan gewerkt worden. Beetje bij beetje begon ik op modeweken te werken met Russische ontwerpers, en daarna met bezoekende buitenlandse. Ik herinner me dat ongeveer vijf jaar geleden JILL SANDER kwam en ik meedeed aan zijn show in GUM. Pas toen regende het aanbiedingen van verschillende agentschappen met een uitnodiging om naar het buitenland te gaan. Ik werd bang. Hoe, wat, welke contracten, waar zal ik heen gaan? Plotseling zullen ze me voor organen verkopen (lacht), er was een soort van angst. Echter, ik vermande me, koos een agent waar ik me goed bij voelde, en ging aan de slag.

Wat heb je moeten opgeven toen je model werd?

Andrey Zaharov: Ik moest iets van mijn individualiteit opgeven. Ten eerste ben ik een man, en een man houdt ervan om te creëren en te beheren. Hij houdt ervan om problemen op te lossen. Als je model of acteur bent, en de regisseur of ontwerper vertelt je wie je moet zijn, dan zet je in feite zijn creatieve idee om in werkelijkheid met behulp van jouw kwaliteiten. Alleen als je lange tijd met iemand samenwerkt, kun je je voorstellen doen. Ten tweede, moet je verleidingen laten varen. Bijvoorbeeld, van tatoeages. Ik hou echt van tatoeages, maar ik weet niet hoe correct het zal zijn, er zijn zorgen. Soms wil ik mijn haar kort knippen als het warm is in de zomer, ik wil het niet stylen, maar ik kan het niet. Soms wil je vrijheid, maar ik denk dat mensen die op kantoor werken met precies dezelfde problemen te maken hebben. Ik ben gewoon een creatief en vrijheidslievend persoon. Soms moet je grappig zijn, ook als je dat niet wilt. Om eerlijk te zijn, vind ik het zelfs leuk dat ik me niet kan ontspannen. Ik ben graag lui, ik heb momenten van activiteit en luiheid in golven, zoals in principe alle mensen. Ik ben blij dat de mode me in spanning houdt. Ik moet er goed uitzien, goed bewegen, en goed eten.

Er zijn veel vooroordelen tegen mannen in de modellenwereld. Wat is waar en wat is een leugen?

Andrey Zaharov: Er zijn vooroordelen over seksuele minderheden. Veel castingdirecteuren zijn dat. In principe zijn de creatieve kant van mannen en het gevoel voor schoonheid minder ontwikkeld dan bij vrouwen, dus beschouwen mensen mannen die in de mode werken vaak op zijn minst als homo of biseksueel. Dat zijn slechts vooroordelen. Ik ben bijvoorbeeld hetero, maar ik heb smaak en gevoel voor stijl. Mijn seksuele voorkeuren waren zo normaal als ze waren, maar dit is hetzelfde stereotype als wanneer een moeder tegen haar dertigjarige dochter zegt dat het de hoogste tijd is om te trouwen. Je kunt helemaal niet trouwen en perfect leven. Het is gewoon een stereotype. Daarom vul ik mijn hoofd niet met dergelijke gedachten, ik maak mijn hersenen schoon, mediteer, en probeer niet te reageren op dergelijke sociale aanvallen.

Is het mogelijk om vrienden te vinden in deze business?

Andrej Zaharov: Ja, natuurlijk. Met meisjes gaan de relaties echter niet zo goed, omdat meisjes niet graag met mannelijke modellen communiceren. Ze hebben ook vooroordelen dat jongens alleen seks nodig hebben. Veel mensen komen niet met elkaar in contact. Jongens zijn makkelijker. We praten, maken grapjes, communiceren. Er zijn ook vrouwelijke vrienden, maar daar zijn er minder van.

Wat kan er absoluut niet gedaan worden in de modellenwereld?

Andrey Zaharov: Taboe? Het is verboden om je te verslapen voor het filmen (lacht). Ik had een verhaal... Er was een Tom Ford show in Milaan, slechts tien modellen werden gekozen, allemaal top, en ik was onder hen. De dag ervoor ging ik naar een feestje, nou ja, ik had een beetje gedronken, ik kwam thuis, zette de wekker, zo leek het me, en ging naar bed. In de ochtend word ik wakker van een telefoontje van de receptie van het hotel. Ze zeggen: "Andrey, ze bellen je van het bureau.” Ik begrijp dat ik me overal ter wereld heb verslapen en er tegen die tijd al zou moeten zijn. Ik hoor aan de telefoon: "Andrey, ben je dom of zo?” Met als gevolg dat ik me snel klaarmaak, een taxi neem, en overal tijd voor heb, maar in het algemeen zijn zulke dingen onvergeeflijk.

Hoe ben je DJ geworden?

Andrey Zaharov: Ik doe dit al een lange tijd. Ik begon me al eerder met muziek bezig te houden dan met de mode. We hadden een groep op school, we speelden punkrock en trance court. Ik bemoeide me met elektronische muziek en metal, en sloot verschillende synthesizers aan. Toen viel de groep uit elkaar. Ik verhuisde naar Moskou en mijn vrienden verspreidden zich in alle richtingen: iemand heeft een baan, iemand heeft een vrouw. Ik bleef muziek maken, maar dan elektronisch, en verdiepte me erin. Ik ben niet meteen begonnen met DJ-en. Ik ben gewoon doorgegaan met elektronische muziek schrijven, en nu geef ik niet op. Waar ik ook heen reis, ik koop altijd synthesizers, platen, en drummachines. In het buitenland is er meer keus. Ze zijn daar beter en goedkoper. Ik ga ook altijd naar musea voor moderne kunst. In elk land waar de opnames plaatsvinden, ga ik naar het museum. Dit alles stapelt zich in mij op en ontwikkelt mijn creatieve kant. Sinds vier jaar draai ik als DJ,

Is het een hobby, zelfexpressie, of een toekomstperspectief?

Andrey Zaharov: Goed. Omdat we vandaag eerlijk zijn, zal ik de waarheid vertellen. Als een DJ geld nodig heeft, dan draait hij een beetje andere muziek die hij leuk vindt. Vooral als de DJ niet super populair is. Ik draai nooit pop. Ik kan het me veroorloven, want ik heb goede connecties. Ze kennen me en behandelen me neerbuigend. In principe draai ik bijna altijd wat ik leuk vind, maar als ik het doe op een plek waar het format iets anders is en de mensen niet underground zijn, dan heb ik de neiging om me op vocalen te richten. Maar toch, ik ben een DJ. Ik draai in de eerste plaats voor mensen. Ik laat mijn creativiteit zien, mijn smaak, maar toch moet ik me door hen laten leiden. Ik ben blij dat ze al meer niet-commerciële muziek beginnen te begrijpen en er al op dansen. De laatste keer dat ik speelde, was op de presentatie van Artyom Krivda. Ik draaide daar stevige techno en iedereen danste. Langzamerhand probeer ik smaak bij te brengen. Moeilijk, maar ik probeer mezelf te zijn. Daarom hou ik vast aan muziek, het is een spetter van mijn creativiteit.

Reist u veel vanwege uw beroep, waar voelt u zich echt thuis? Zie je je toekomst in Rusland of in het buitenland?

Andrej Zaharov: Ik weet het niet. De vraag is moeilijk. Ik ben bang van wel, want ik weet het eigenlijk niet. Ik ben nergens lang gebleven. Ik heb twee maanden in Japan gewoond, een maand in Duitsland, ik heb op veel plaatsen gewoond, maar het is nog steeds niet genoeg om het te begrijpen. Je begint Rusland te missen, je vrienden die hier zijn. Hier heb ik mijn eigen publiek, ik voel me thuis. Wat Rusland ook mag zijn: vuil, corrupt, maar er zijn hier mensen van wie ik hou. Als je ergens komt, niet als toerist, maar om te werken, te wonen, hoe dan ook, in die tijd heb je geen tijd om echte vrienden te vinden. Je hebt geen tijd om het land en de mentaliteit te begrijpen, om verliefd te worden op deze plek en er te blijven. Ik heb soms het gevoel dat ik mijn tijd verspil. Ik ben ergens en ik denk: ik heb muziek in Moskou. Ik speel ook in Europa, maar ik heb daar niet hetzelfde publiek als hier. Ik ben daar nog steeds een vreemdeling, zo voel ik me daar.

Als je wordt uitgenodigd om deel te nemen aan een reclamecampagne van een beroemd Russisch merk of een Europees merk, in wiens voordeel maak je dan een keuze?

Andrey Zaharov: Nou, natuurlijk het Europese merk. De kwaliteit van het filmen en de organisatie is veel beter. Ik hou van Rusland, maar niet van de staat. Mensen, professionele fotografen, en al het personeel in Europa; alles is beter. Make-up artiesten, stylisten, iedereen weet wat hij doet. Wij hebben ook goede fotografen en stylisten, maar de organisatie lijdt eronder. Als je in Europa naar een show komt, rennen ze constant achter je aan met een papiertje en vragen: heb je make-up, heb je je haar gedaan, en is alles klaar voor de show? Dat hebben wij niet.

Andrey Zakharov es un modelo profesional nacido en Moscú, Rusia, en 1989. En la actualidad, reside en Nueva York. Comenzó su andadura a una tierna edad y no tardó en hacerse un nombre en la industria del modelaje. Empezó con un trabajo de modelo para la revista Rollercoaster. Su carisma natural, su dedicación y su profesionalidad lo han convertido en uno de los favoritos de la industria.

Andrey Zakharov ha desfilado por muchas pasarelas y ha aparecido en numerosas campañas publicitarias de todo el mundo. Es conocido como uno de los favoritos de Giorgio Armani y su rostro ha adornado muchas otras marcas de primera línea, como Bottega Veneta, Etro y Dsquared2.

Además, Andrey ha protagonizado numerosos editoriales en revistas como Vogue Rusia, GQ Italia y GQ Rusia. El modelo ruso tiene numerosos reconocimientos a su nombre, con muchos seguidores en las redes sociales. Tiene 44,7k seguidores en su perfil de Instagram, donde siempre emociona a sus fans con sus aventuras.

¿Por qué sigue en el mundo del modelaje?

Andrey Zaharov: ¿Te has arrepentido alguna vez de alguna elección? Tal vez te hayas arrepentido, pero me parece algo natural dudar. Hagas lo que hagas en la vida, tarde o temprano surgirá la pregunta: ¿tal vez debería haber elegido un camino diferente? Pero ahora me doy cuenta de que estoy donde debo estar, y haciendo lo que debo hacer. Sinceramente, nunca me he arrepentido. Dudé entre seguir estudiando o hacer otra cosa. Pero si miro al pasado, recuerdo quién fui, qué cualidades y actividades favoritas tenía, todo indica que el modelaje o la actuación eran para mí. Claramente algo relacionado con la autoexpresión.

¿Cómo surgió tu creatividad de niño?

Andrey Zaharov: Mi madre era muy aficionada a la costura, y a veces le pedía que me hiciera algún traje. Me gustaba disfrazarme para el Año Nuevo o para las mascaradas. Muchos niños tenían ordenadores, walki-talkies, pero yo no tuve nada de eso durante mucho tiempo, así que me entretenía con otras cosas. Mi padre trabajaba en la policía, a menudo me disfrazaba con su uniforme y me imaginaba como un soldado o un marinero. Interpretaba algunos papeles frente al espejo, y me gustaba. Los niños son sinceros, hacen lo que realmente quieren. Me di cuenta de que era lo mío y que podría ponerlo en práctica en el futuro.

Bien es sabido que los modelos solo pueden trabajar "hasta cierta edad", ¿no temes que se te agote este tiempo?

Andrey Zaharov: Se puede trabajar fácilmente hasta los treinta años, e incluso más, si se está, como se suele decir, envejeciendo con gracia. No creo que a los cuarenta años quiera seguir siendo modelo. Tengo amigos que trabajan en este negocio y tienen más de cuarenta años, pero empezaron hace poco. Yo ya llevo cinco años trabajando y creo que a los treinta ya no querré ser modelo. No tengo miedo de que esto se acabe. Ya tengo planes para lo que haré más adelante. Por ejemplo, la música, dirigir varios proyectos o producir. Pero todavía no puedo dejar el negocio del modelaje, porque sigue funcionando. Voy a exprimir hasta el último momento. Cuando deje de ser demandado, me diré a mí mismo que se acabó, esa será la señal. O quizás si la música me proporciona buenos ingresos. Aun así, la creatividad y el dinero son cosas ligeramente diferentes.

¿Cuál fue la reacción de tu madre cuando te convertiste en modelo?

Andrey Zaharov: Muy buena, de hecho. Cuando tenía 16 años, mi padre murió y mi madre se quedó sola. Mis padres eran una familia feliz pero humilde, no tenían una educación superior y nunca me dijeron que fuera necesario. Además, no teníamos dinero para los estudios, así que me tuve que poner a trabajar. Trabajé como vendedor durante dos años, y luego descubrí que se podía ser modelo. Y poco a poco mi misión se convirtió en encontrar un trabajo y ayudar a mi madre. Cuando me sumergí en el mundo de la moda, no tuve tiempo de pensar en el instituto. En solo un año, me empezaron a llover ofertas de Europa. Mi madre reaccionó muy positivamente a todo lo ocurrido. Por todo eso, sigo creyendo que la educación superior es, a fin de cuentas, opcional. La inteligencia y la educación son dos cosas diferentes. Por ejemplo, yo leo mucho, pero solo lo que me interesa. La universidad te llena de muchas cosas que no son necesarias. Mucha información obsoleta. ¿Cómo se puede estudiar la economía de un país donde no existe, porque todo se construye sobre el petróleo, el gas, la corrupción y los sobornos? Habría que licenciarse en Derecho para saber cómo engañar a alguien. Pero no es mi estilo, no me gusta y no acepto ese tipo de negocios. Por eso no quiero hacer negocios. No es lo mío. Soy una persona creativa. Y cuando a la gente le gusta y me pagan por ello, todos quedamos contentos, yo no me molesto y duermo tranquilo (risas). Mi educación es viajar. Observo el mundo, cómo funciona todo, me comunico con diferentes personas. Probablemente, en el futuro hubiera optado por estudiar, si no fuera por la vida que tengo. Ahora leo a Pushkin, a Griboyedov y lo entiendo todo. Me interesan las situaciones y los problemas que describen. Entiendo que nada ha cambiado. Cuando estudiaba en la escuela, no lo necesitaba. Un niño no puede entender los problemas que no experimenta. Por lo tanto, creo que hay que dosificar todo, incluido el conocimiento. Si necesito algún saber, iré a buscarlo.

¿Cómo se metió en este negocio, cómo hizo frente a la competencia?

Andrey Zaharov: ¿Se pueden hacer amigos aquí? Es extraño. Vengo de la región de Moscú, de la ciudad de Peresvet, del distrito de Sergiev Posad. De alguna manera me enteré de que se celebraba un casting en Moscú, y fui. Pero me equivoqué, confundí las fechas y llegué el día equivocado. Llegué al casting y ya había una sesión de fotos. Llevaba un flequillo negro y tenía agujeros en las orejas, porque en aquella época tocaba en un grupo de música emo core. Y yo, tan provinciano e ingenuo, llego a aquella sesión de fotos y pregunto: "¿Cómo se puede ser modelo?.” Naturalmente, me regañaron, pero me fotografiaron, quizás solo para divertirse. Esta sesión de fotos en la que me colé fue el primer impulso de mi carrera. Empecé a trabajar en mí mismo. Me di cuenta de que no tienes que ser una marioneta, tienes que mostrar tu energía a la gente, intentar engancharla. Durante un tiempo no tuve éxito en los castings, era un poco tímido y no recibía respuesta. Y entonces me di cuenta de que debía tener más confianza, mostrarme más profesional, con fuego en los ojos. Tienes que demostrar que puedes tocar lo que ellos quieren. Y poco a poco empecé a sentirlo. Trabajaba en mí mismo, me ponía delante del espejo, practicaba mis poses y me desarrollaba. En el casting, solo tienes un minuto para mostrarte y es difícil. Esto hay que ensayarlo. Y poco a poco, empecé a trabajar en las semanas de la moda con diseñadores rusos, y luego con los extranjeros. Recuerdo que hace unos cinco años vino JILL SANDER y participé en su desfile en GUM. Y desde entonces me empezaron a llover las ofertas de diferentes agencias, con una invitación para ir al extranjero. Me asusté. ¿Cómo, qué, qué contratos, dónde voy a ir? De repente mi iban a secuestrar para el tráfico de órganos (risas), me invadió una especie de miedo. Pero me recompuse, elegí un agente con el que me sentía cómodo y me puse a trabajar.

¿A qué tuviste que renunciar cuando te convertiste en modelo?

Andrey Zaharov: Tuve que renunciar a mi individualidad. En primer lugar, soy un hombre. Y a un hombre le encanta crear y gestionar, le encanta resolver problemas. Y cuando eres modelo o actor, y el director o el diseñador te dice quién debes ser, conviertes su idea creativa en realidad, con la ayuda de tus cualidades. Solo cuando cooperas con alguien durante mucho tiempo, puedes hacer tus propuestas. En segundo lugar, tienes que renunciar a las tentaciones. Por ejemplo, los tatuajes. Me encantan los tatuajes, pero no sé si es lo más correcto, es algo que me preocupa. A veces quiero cortarme el pelo cuando hace calor en verano, o no me lo quiero peinar, pero no puedo. A veces quieres libertad. Pero creo que la gente que trabaja en la oficina tiene exactamente los mismos problemas. Yo soy una persona creativa y amante de la libertad. Y a veces tienes que ser divertido cuando no quieres. Para ser sincero, incluso me gusta no poder relajarme. Me gusta ser perezoso, tengo momentos de actividad y otros de pereza, como todas las personas. Y me gusta que la moda me mantenga en vilo. Tengo que tener un buen aspecto, hacer ejercicio y comer bien.

Hay muchos prejuicios contra los hombres en el negocio del modelaje. ¿Qué hay de cierto y qué de mentira?

Andrey Zaharov: Hay prejuicios sobre las minorías sexuales. Muchos directores de casting lo son. Básicamente, el lado creativo de los hombres y el sentido de la belleza están menos desarrollados que el de las mujeres, así que la gente suele considerar que los hombres que trabajan en la moda son homosexuales o bisexuales, como mínimo. Pero esto son solo prejuicios. Por ejemplo, yo soy heterosexual, pero tengo gusto y sentido del estilo. Mis preferencias sexuales no son un estereotipo a combinar con la moda. Pero este es el mismo estereotipo que cuando una madre le dice a su hija de treinta años que ya es hora de que se case. Puede no casarse en absoluto y vivir perfectamente. Son solo ideas arraigadas. Por lo tanto, no me lleno la cabeza con esos pensamientos, limpio mi cerebro, medito e intento no reaccionar ante esos ataques sociales.

¿Es posible encontrar amigos en este negocio?

Andrey Zaharov: Sí, por supuesto. Sin embargo, con las chicas las relaciones no cuajan muy bien, porque a las chicas no les gusta comunicarse con los modelos masculinos. También tienen prejuicios de que los chicos solo van a lo que van y muchas no quieren relacionarse con nosotros. Los chicos somos más fáciles en ese sentido. Hablamos, bromeamos y nos comunicamos. También tengo amigas, claro, pero son menos.

¿Qué es lo que no se puede hacer en absoluto en el negocio del modelaje?

Andrey Zaharov: ¿Algo tabú? Está prohibido quedarse dormido antes del rodaje. (Risas). Tengo una historia... Hubo un desfile de Tom Ford en Milán, solo se eligieron diez modelos, todos tops, y yo estaba entre ellos. La noche anterior fui a una fiesta y bueno, me tomé una copita, llegué a casa, puse el despertador según me pareció, y me acosté. Por la mañana me despierto con una llamada de la recepción del hotel. Me dicen: "Andrey, te llaman de la agencia.” Y me doy cuenta de que me he quedado dormido y que ya debería estar allí en ese momento. Oigo en el teléfono: "Andrey, ¿eres estúpido o qué?" Así que me preparo rápidamente, cojo un taxi y me dio tiempo de sobra. Pero, en general, estas cosas son imperdonables.

¿Cómo te convertiste en DJ?

Andrey Zaharov: Llevo mucho tiempo dedicándome a esto. Empecé a involucrarme con la música, incluso antes de la moda. Teníamos un grupo en la escuela, tocábamos punk rock, y me metí con la música electrónica el metal, y conecté varios sintetizadores. Y luego el grupo se disolvió. Me mudé a Moscú, mis amigos se dispersaron en todas las direcciones, unos muy liados con el trabajo, otros casados. Seguí haciendo música electrónica, y me sumergí en ella. No empecé a ser DJ de inmediato, sino que seguí escribiendo música electrónica, y ahora no me rindo. Dondequiera que viaje, compro sintetizadores, discos, cajas de ritmos… En el extranjero hay más oferta, allí son mejores y más baratos. También voy siempre a museos de arte moderno. En cada país en el que se ruedo, voy al museo. Todo esto se acumula en mí y así desarrollo mi lado creativo. Desde hace cuatro años pincho como DJ.

¿Es un hobby, una expresión personal o una perspectiva de futuro?

Andrey Zaharov: Bien. Ya que estamos siendo sinceros, diré la verdad. Si un DJ necesita dinero, entonces toca música diferente a la que le gusta. Sobre todo si el DJ no es súper popular. Yo nunca pongo pop. Me lo puedo permitir, porque tengo buenos contactos. Me conocen y me tratan con condescendencia. Básicamente, casi siempre pongo lo que me gusta. Pero si lo hago en un lugar donde el formato es ligeramente diferente y la gente no es underground, entonces tiendo a centrarme en las voces. Aun así, soy un DJ, toco principalmente para la gente. Muestro mi creatividad, mi gusto, pero aún así necesito que me guíen. Me alegra que ya hayan empezado a entender la música no comercial y que ya la bailen. La última vez que toqué fue en la presentación de Artyom Krivda. Allí toqué techno sólido y todo el mundo bailó. Poco a poco intento inculcar el gusto. Es difícil, pero intento ser yo mismo. Por eso me aferro a la música, es un resquicio de mi creatividad.

Viajas mucho debido a tu profesión, ¿dónde te sientes realmente en casa? ¿Ves tu futuro en Rusia o en el extranjero?

Andrey Zaharov: No lo sé. La pregunta es difícil. Realmente no lo sé. No me he quedado mucho tiempo en ningún sitio. Viví dos meses en Japón, un mes en Alemania, he vivido en muchos sitios. Pero todavía no ha sido suficiente para aclararme. A veces echo de menos Rusia, a mis amigos que están aquí. Aquí tengo mi propio público, me siento en casa. Siendo Rusia como es, sucia y corrupta, pero aquí hay gente a la que quiero. Cuando vienes a un lugar no como turista, sino a trabajar, a vivir, durante ese tiempo no tienes tiempo de encontrar verdaderos amigos. No tienes tiempo de entender el país y la mentalidad para enamorarte de ese lugar y quedarte allí. A veces siento que estoy perdiendo el tiempo. Estoy en algún sitio y pienso: tengo mi música en Moscú. También toco en Europa, pero allí no tengo el mismo público que aquí. Sigo siendo un extraño allí, así es como me siento.

Si te invitan a participar en una campaña publicitaria de una famosa marca rusa o de una marca europea, ¿cuál eligirías?

Andrey Zaharov: Pues, por supuesto, a la europea. La calidad del rodaje y la organización es mucho mejor. Me encanta Rusia, pero no me gusta el Estado. La gente, los fotógrafos profesionales y todo el personal, en Europa todo es mejor. Los maquilladores, los estilistas, todos saben lo que hacen. Nosotros también tenemos buenos fotógrafos y estilistas, pero la organización se resiente. Si vienes a un rodaje en Europa, te persiguen constantemente con un papel y te preguntan: ¿te has maquillado, te has peinado y está todo listo para el rodaje? Aquí no es así.

Andrey Zakharov 是一名职业时装模特，1989 年出生于俄罗斯莫斯科。目前，他在纽约工作。很小的时候就开始了他的模特旅程，没过多久就在模特行业声名鹊起。他一开始是为《过山车》做模特。他天生的魅力、奉献精神和专业精神使他成为行业宠儿。

Andrey Zakharov在全球范围内走过许多时装秀并出现在许多广告活动中。他是Giorgio Armani的宠儿，他的面孔也出现在许多其他顶级品牌，如Bottega Veneta、Etro和Dsquared2。

此外，Andrey还为《Vogue Russia》、《GQ Italia》和《GQ Russia》等杂志拍摄过许多社论。这位俄罗斯模特获得了无数赞誉，在社交媒体上拥有庞大的粉丝群。 在他的 Instagram 页面上拥有 4.47 万粉丝，他的冒险总是让他的粉丝兴奋不已。

为什么还要从事模特行业？

Andrey Zaharov: 你有没有后悔过自己的选择？也许他后悔了，但在我看来，一个人怀疑是很自然的。无论你在生活中做什么，迟早会出现这样的问题：也许你应该选择不同的道路？但现在我意识到我在我应该在的地方，并且做我应该做的事。说实话，从未后悔过。唯一的事情是对学习或其他事情的想法。但是，如果你回顾一下过去，记住我是一个什么样的孩子，我有什么样的品质和最喜欢的活动，那么一切都表明，要么做模特，要么演戏，在等着我。与自我表达有关。

你小时候的创造力是如何出现的？

Andrey Zaharov: 我母亲非常喜欢缝纫，有时我要求她为我做一些衣服。我喜欢在新年或化装舞会上打扮自己。很多孩子都有电脑、机顶盒。我有很长一段时间没有这些东西，我自娱自乐。我父亲在警察部门工作，我经常穿上他的制服，想象自己是一位士兵或水手。我在镜子前扮演一些角色，我喜欢这样。孩子是真诚的，他们做他们真正想做的事。我只是意识到这是我的，并且能够在未来实现。

但毕竟模特是有需求的，比如 "到了一定年龄"，你不怕错过时机吗？

Andrey Zaharov: 你可以轻松地工作到30岁，甚至更晚，如果你像他们说的那样，优雅地衰老。我不认为四十岁时我还想继续做模特。我有朋友在这个行业工作，而且是四十多岁，但他们最近才开始。而我已经工作了五年，我认为三十岁时我不会再做模特。我并不害怕这将结束。我已经有了以后要做什么的选择。例如，音乐，领导各种项目或制作。但我还不能离开模特行业，因为它还在工作。我挤到了最后。当我不再有需求时，我会告诉自己，这就是它--这个信号。或者如果我明白音乐带来的收入真的很好。尽管如此，创造力和金钱还是略有不同。

你母亲对你成为模特的反应是什么？

Andrey Zaharov: 非常好，顺便说一下。在我16岁的时候，我的父亲去世了，只剩下我的母亲。我的父母完全来自一个普通家庭，他们没有接受过高等教育。他们也没有告诉我这是必要的。此外，我们没有钱。而我不得不去赚钱。我做了两年的销售员，然后我发现我可以做模特。渐渐地，我的任务变成了找到一份工作并帮助母亲。而当我投身于时尚界时，我没有时间去考虑学校的问题。一年来，来自欧洲的邀请如雨点般落在我身上。因此，我母亲对所发生的一切反应都很积极。而且我仍然认为，原则上，高等教育是可有可无的。智商和教育是两码事。例如，我读了很多书，但只是我感兴趣的东西。大学里有很多不需要的东西。很多过时的信息。在一个不存在经济、一切都建立在石油和天然气、腐败和贿赂之上的国家，你怎么能研究经济呢？我们应该获得法律学位才能知道如何欺骗某人。但不适合我，我不喜欢，也不接受这种生意。这就是我不想做生意的原因。不是我的。我是一个有创造力的人。人们喜欢它，我就能得到报酬，这样每个人都高兴，我也不去打扰，安睡得安稳（笑）。我的教育是旅行。我看着这个世界，一切都是如何运作的，我与不同的人交流。也许，如果不是为了时尚，如果不是为了我的生活，将来我会去学习。现在我读了普希金和格里博耶多夫，什么都明白了。我对他们描述的情况和问题感兴趣。我明白一切都没有改变。当我在学校学习时，我不需要它。一个孩子无法理解他没有经历过的问题。因此，我认为：一切都应该是定量的。如果我需要任何知识，我会去获得它。

你是如何进入这个行业的，你是如何应对竞争的？

Andrey Zaharov: 你能在那里找到朋友吗？其实很奇怪。神奇的力量拉出来了。我自己来自莫斯科地区，Peresvet市，Sergiev Posad区。不知怎的，我发现在莫斯科举行了一个铸造会，我就去了那里。但我犯了一个错误，把日期搞混了，在错误的一天到达。我到了选拔赛现场，已经有一个拍照环节。我留着黑色的刘海，耳朵里有隧道，那时候我在一个情绪化的核心乐队里演奏。而我，这样一个天真烂漫的外省人，上了拍照的当，问："你怎么能成为一个模特？。”自然，他们对我大呼小叫，但他们给我拍照，正如我后来意识到的，是为了好玩。只是我闯入的一次拍照。这很有趣，但它是我职业生涯的推动力。我开始在自己身上下功夫。我意识到，你不必成为一个傀儡。你需要向人们展示你的能量，试图吸引他们。有一次，我没有成功的试镜，我有点害羞。而且没有收到任何回应。然后我意识到，你需要更加自信，要显示你是一个专业人员，你的眼睛里必须有火。你必须表明你能演奏他们想要的东西。慢慢地，我开始感觉到了这一点。他在自己身上下功夫，在镜子前走动，练习自己的台步，发展自己。在选拔赛上，你只有一分钟时间来展示自己，这很难。而这真的需要努力。渐渐地，我开始在时装周与俄罗斯设计师合作，然后与来访的外国设计师合作。我记得大约五年前，JILL SANDER来了，我参加了他在GUM的秀。就在那时，来自不同机构的邀请函如雨点般落下，邀请我去国外。我很害怕。如何，什么，什么合同，我将去哪里？突然间，他们将出售器官（笑），有某种恐惧。但我振作起来，选了一个我觉得合适的经纪人，然后开始工作。

当你成为一位模特时，你必须放弃什么？

Andrey Zaharov: 我不得不放弃一些个性。首先，我是一个男人。一个人喜欢创造和管理，他喜欢解决问题。而当你是模特或演员时，导演或设计师告诉你你应该成为什么样的人，事实上，你正是借助你的素质将他的创意变为现实。只有当你与某人长期合作时，你才能提出你的建议。其次，你必须放弃诱惑。例如，纹身。我真的很喜欢纹身，但我有顾虑。有时我想在夏天很热的时候把头发剪短，我不想做造型，但我不能。有时你想要自由。但我认为在办公室工作的人也面临着完全相同的问题。我只是一个有创造力和热爱自由的人。而有时你不得不在你不愿意的时候变得有趣。说实话，我甚至喜欢我不能放松。我喜欢偷懒，就像所有原则上的人一样，我有活跃和懒惰的时刻。我很高兴时尚让我保持悬念。我必须要有自己的形象，要锻炼身体，要吃得好。

模特行业对男性有很多偏见。哪些是真的，哪些是假的？

Andrey Zaharov: 对性少数群体是有偏见的。许多试镜导演都是如此。基本上，男性的创造力和美感不如女性发达，因此人们通常认为从事时尚工作的男性至少是同性恋或双性恋。但这些只是偏见。例如，我是异性恋，但我有品味和时尚感。我的性偏好和他们一样正常。但这和一个母亲告诉她三十岁的女儿，现在是她结婚的时候一样的刻板印象。但你根本无法结婚并过完美的生活。这只是一种刻板印象。因此，我不会用这种想法填满我的脑袋，我清理我的大脑，冥想，并尽量不对这种社会攻击做出反应。

在这个行业有可能交到朋友吗？

Andrey Zaharov: 可以，当然可以。然而，与女孩的关系并不是很好，因为女孩不喜欢与男模交流。她们也有偏见，认为男人只需要性。而且很多人都没有接触过。男人比较容易。我们交谈，开玩笑，沟通。也有女性朋友，但数量较少。

在模特行业有什么是绝对不能做的？

Andrey Zaharov: 禁忌？拍摄时禁止睡过头。(笑)。我有一个故事... 在米兰有一场Tom Ford秀，只选了十个模特，是顶级的，我就是其中之一。前一天我去了一个聚会，好吧，我喝了点酒，回到家，按我的想法定好闹钟，然后上床睡觉。早上，酒店前台打电话过来。他们说：“Andrey，你的经理给你打电话。” 而我明白，我睡过了，这个时候我应该已经到了。我在电话里听到 "Andrey，你是傻子还是什么？"我立即准备好了，坐上出租车。但是，一般来说，这种事情是不可原谅的。

你是如何成为一名DJ的？

Andrey Zaharov: 我已经做了很长时间了。我开始接触音乐甚至比时尚更早。我们在学校有一个小组，我们玩朋克摇滚，恍惚法庭，我介入了电子音乐，和金属，并连接各种合成器。然后这个小组就解散了。我搬到了莫斯科，我的朋友们分散到各个方向：有人有了工作，有人有了妻子。我继续做音乐，但是是电子音乐，并把自己沉浸在其中。我没有马上开始做DJ，我只是继续写电子音乐，现在我没有放弃。无论我在哪里旅行，我都会购买：合成器、唱片、鼓机。国外有更多的选择，更好、更便宜。我还经常去现代艺术博物馆。在每一个进行拍摄的国家，我都会去博物馆。所有这些都在我身上积累起来，发展我的创造性。四年来，我一直在做DJ。

这是一个爱好，自我表达还是未来的前景？

Andrey Zaharov: 很好。既然我们今天要诚实，我就说实话。如果一个DJ需要钱，那么他就会播放一些他喜欢的不同的音乐。特别是当DJ不是超级流行的时候。我从不播放流行音乐。我买得起，因为我有很好的关系。他们了解我，并居高临下地对待我。基本上，我几乎总是播放我喜欢的东西。但如果我在一个形式稍有不同、人们不在地下的地方做，那么我倾向于专注于人声。尽管如此，我是一个DJ，我主要是为人们演奏。我展示我的创造力，我的品味，但我仍然需要得到他们的指导。我很高兴他们已经开始理解更多的非商业音乐，并且已经在为它跳舞。我最后一次演出是在Artyom Krivda的发布会上。我在那里演奏了坚实的电子乐，每个人都在跳舞。逐渐地，我试图灌输品味。这很难，但我在努力做我自己。这就是我坚持音乐的原因，它是我创造力的一抹亮色。

由于你的职业，你经常旅行，你觉得哪里才是真正的家？你认为你的未来是在俄罗斯还是国外？

Andrey Zaharov: 我不知道。这个问题很难。我怕他会，因为我真的不知道。我没有在任何地方停留很长时间。我在日本住了两个月，在德国住了一个月，我住在很多地方。但是还是不够了解。你开始想念俄罗斯，你在这里的朋友。在这里，我有自己的听众，我有家的感觉。无论俄罗斯是什么样子：肮脏、腐败，但这里有我爱的人。当你来到一个地方，不是作为一个游客，而是工作，生活，无论如何，在这段时间里，你没有时间去寻找真正的朋友。你没有时间去了解这个国家和心态，以便爱上这个地方并留在那里。我有时觉得我在浪费时间。我在某个地方，我想：我在莫斯科有音乐。我也在欧洲演出，但那里的观众和这里不一样。我在那里仍然是一个陌生人，这就是我在那里的感觉。

如果你被邀请参加一个俄罗斯知名品牌或欧洲品牌的广告活动，你会做出有利于谁的选择？

Andrey Zaharov: 嗯，当然是欧洲。拍摄和组织的质量要好得多。我爱俄罗斯，但我不爱这个国家。人、专业摄影师和所有员工，在欧洲，一切都变得更好。化妆师、造型师，每个人都知道自己的工作。我们也有好的摄影师和造型师，但组织工作受到影响。你来到欧洲的一个展会，他们总是拿着一张纸追着你问：你化妆了吗，你的头发做好了吗，一切都准备好了。我们没有这种情况。

Андрей Захаров — профессиональная модель. Родился в Москве, Россия, в 1989 году. В настоящее время он живёт в Нью-Йорке. Он начал свой путь в юном возрасте, и ему не потребовалось много времени, чтобы сделать себе имя в модельной индустрии. Он начал с работы моделью для журнала Rollercoaster. Его природная харизма, преданность делу и профессионализм сделали его любимцем индустрии.

Андрей Захаров прошёл по многим подиумам и снялся в многочисленных рекламных кампаниях по всему миру. Он известен как фаворит Giorgio Armani, его лицо украшало многие другие ведущие бренды, такие как Bottega Veneta, Etro и Dsquared2.

Кроме того, на счету Андрея множество редакционных статей в таких журналах, как Vogue Russia, GQ Italia и GQ Russia. У российской модели множество наград, а также большое количество поклонников в социальных сетях. У него 44,7 тысяч подписчиков на его странице в Instagram, где он постоянно радует своих поклонников своими приключениями.

Интервьюер: Почему вы до сих пор занимаетесь модельным бизнесом?

Андрей Захаров: Жалел ли я когда-нибудь о своём выборе? Может быть, и жалел, но мне кажется, что для человека естественно сомневаться. Чем бы ты ни занимался в жизни, рано или поздно возникнет вопрос: может, стоило выбрать другой путь? Но сейчас я понимаю, что нахожусь там, где должен быть, и делаю то, что должен. Честно говоря, никогда не жалел. Единственное, были мысли об учёбе или о чём-то другом. Но если заглянуть в прошлое, вспомнить, каким я был ребёнком, какие у меня были качества и любимые занятия, то всё указывает на то, что меня ждала либо модельная, либо актёрская профессия. Что-то связанное с самовыражением.

И.: Как зарождалось ваше творчество в детстве?

А. З.: Моя мама очень любила шить, и иногда я просил её сшить мне какой-нибудь костюм. Я любил наряжаться на Новый год или маскарад. У многих детей были компьютеры, приставки. У меня долгое время ничего этого не было, и я развлекал себя сам. Мой папа работал в милиции, я часто наряжался в его форму и представлял себя солдатом или моряком. Я играл некоторые роли перед зеркалом, и мне это нравилось. Дети искренни, они делают то, что им действительно хочется. Я просто понял, что это моё, и смог реализоваться в будущем.

И.: Но ведь модели востребованы, так сказать, до определённого возраста. Не боитесь, что упустите время?

А. З.: Можно спокойно работать до тридцати, и даже позже, если ты, как говорится, стареешь изящно. Не думаю, что в сорок лет я хотел бы оставаться моделью. У меня есть подруги, которые работают в этом бизнесе и в сорок, но они начали недавно. А я работаю уже пять лет и думаю, что в тридцать лет я уже не буду моделью. Я не боюсь, что это закончится. У меня уже есть варианты, чем заняться в дальнейшей жизни. Например, музыкой, вести различные проекты или продюсировать. Но оставить модельный бизнес я пока не могу, потому что он ещё работает. Я выжимаю из себя всё до последнего. Когда перестану быть востребованным, скажу себе, что вот оно — этот сигнал. Или если пойму, что музыка приносит действительно хороший доход. Всё-таки творчество и деньги — это немного разные вещи.

И.: Как отреагировала ваша мама на то, что вы стали моделью?

А. З.: Очень хорошо, кстати. Когда мне было шестнадцать лет, умер мой отец и мама осталась одна. Мои родители были совершенно из обычной семьи, у них не было высшего образования. И они не говорили мне, что это необходимо. Кроме того, у нас не было на это денег. И мне пришлось идти зарабатывать. Два года я работал продавцом, а потом узнал, что можно стать моделью. И постепенно моей задачей стало найти работу и помогать маме. И, когда я окунулся в мир моды, у меня не было времени думать об институте. Уже год на меня сыпались предложения из Европы. И поэтому моя мама очень позитивно реагировала на всё происходящее. А я по-прежнему считаю, что высшее образование в принципе необязательно. IQ и образование — это две разные вещи. Например, я много читаю, но только то, что меня интересует. В университете много того, что не нужно. Много устаревшей информации. Как можно изучать экономику в стране, где её нет, где всё построено на нефти и газе, на коррупции и взятках? Нужно получить юридическое образование, чтобы знать, как обмануть человека. Но это не для меня, мне это не нравится, и я не приемлю такой бизнес. Поэтому я не хочу заниматься бизнесом. Не моё это. Я творческий человек. И когда людям нравится, а мне за это платят, все довольны, а я не напрягаюсь и сплю спокойно. [Смеётся.] Моё образование — это путешествия. Я смотрю на мир, на то, как всё устроено, общаюсь с разными людьми. Наверное, в будущем я бы пошёл учиться, если бы не мода, если бы не та жизнь, которая у меня есть. Сейчас я читаю Пушкина, Грибоедова и всё понимаю. Мне интересны ситуации и проблемы, описанные ими. Я понимаю, что ничего не изменилось. Когда я учился в школе, мне это было не нужно. Ребёнок не может понять проблемы, которые он не переживает. Поэтому я считаю: всё должно быть дозировано. Если мне понадобятся какие-то знания, я пойду и получу их.

И.: Как вы пришли в этот бизнес? Как справлялись с конкуренцией?

А. З.: На самом деле это очень странно. Божественная сила вытащила. Я сам родом из Московской области, город Пересвет, Сергиево-Посадский район. Как-то узнал, что в Москве проводится кастинг, и поехал туда. Но я ошибся, перепутал даты и приехал не в тот день. Приехал на кастинг, а там уже была фотосессия. У меня была чёрная чёлка, в ушах — тоннели, а в то время я играл в основной эмо-группе. И я, такой наивный провинциал, повёлся на фотосессию и спрашиваю: «Как можно стать моделью?» Естественно, на меня накинулись, но фотографировали меня, как я потом понял, ради прикола. Просто фотосессия, на которую я влезла. Смешно, но это стало толчком для моей карьеры. Я начал работать над собой. Я понял, что не нужно быть марионеткой. Нужно показывать людям свою энергию, пытаться их зацепить. Одно время у меня не было удачных кастингов, я был немного застенчивым. И не получал никакого отклика. А потом я понял, что нужно быть более уверенным, показать, что ты профессионал, у тебя должен быть огонь в глазах. Нужно показать, что ты можешь сыграть то, что они хотят. И постепенно я начал это чувствовать. Работал над собой, ходил перед зеркалом, отрабатывал взгляды и развивал себя. На кастинге у тебя всего одна минута, чтобы показать себя, это сложно. И над этим действительно нужно работать. И постепенно я начал работать на Неделях моды с российскими дизайнерами, а потом и с приезжими, зарубежными. Помню, лет пять назад приезжал JILL SANDER, и я участвовал в его показе в ГУМе. И только потом посыпались предложения от разных агентств с приглашением уехать за границу. И мне стало страшно. Как, что, какие контракты, куда я поеду? Вдруг продадут на органы? [Смеётся.] Был какой-то страх. Но я взял себя в руки, выбрал агента, с которым мне было комфортно, и приступил к работе.

И.: От чего вам пришлось отказаться, когда вы стали моделью?

А. З.: Мне пришлось отказаться от чего-то из индивидуальности. Во-первых, я мужчина. А мужчина любит создавать и управлять, он любит решать проблемы. И когда ты модель или актёр, а режиссёр или дизайнер говорит тебе, кем ты должен быть, на самом деле ты воплощаешь его творческую идею в реальность с помощью своих качеств. Только когда вы долго с кем-то сотрудничаете, вы можете делать свои предложения. Во-вторых, нужно отказаться от соблазнов. Например, от татуировок. Я очень люблю татуировки, но не знаю, насколько это будет правильно, есть опасения. Иногда мне хочется коротко остричь волосы, когда летом жарко, не хочется их укладывать, но я не могу. Иногда хочется свободы. Но я думаю, что люди, которые работают в офисе, сталкиваются с точно такими же проблемами. Я просто творческий и свободолюбивый человек. И иногда приходится быть смешным, когда этого не хочется. Честно говоря, мне даже нравится, что я не могу расслабиться. Я люблю лениться, у меня бывают моменты активности и лени волнами, как и у всех в принципе людей. И я рад, что мода держит меня в напряжении. Я должен выглядеть соответствующим образом, заниматься спортом и правильно питаться.

И.: В модельном бизнесе очень много предрассудков в отношении мужчин. Что правда, а что ложь?

А. З.: Есть предрассудки по поводу сексуальных меньшинств. Многие кастинг-директора такие. В основном творческая сторона и чувство прекрасного у мужчин развиты меньше, чем у женщин, поэтому люди часто считают мужчин, работающих в моде, как минимум геями или бисексуалами. Но это всего лишь предрассудки. Например, я натурал, но у меня есть вкус и чувство стиля. Мои сексуальные предпочтения вполне нормальны. Но это такой же стереотип, как когда мать говорит своей тридцатилетней дочери, что ей пора замуж. Но можно вообще не выходить замуж и жить прекрасно. Это просто стереотип. Поэтому я не забиваю себе голову такими мыслями, чищу мозги, медитирую и стараюсь не реагировать на подобные социальные атаки.

И.: Можно ли найти друзей в этом бизнесе?

А. З.: Да, конечно. С девушками, правда, отношения складываются не очень хорошо, потому что девушки не любят общаться с мужчинами-моделями. У них также есть предрассудки, что парням нужен только секс. И многие не идут на контакт. С парнями проще. Мы разговариваем, шутим, общаемся. Есть и друзья-женщины, но их меньше.

И.: Что категорически нельзя делать в модельном бизнесе?

А. З.: Табу? Запрещается просыпать съёмки. [Смеётся]. У меня была история... Был показ Тома Форда в Милане, отобрали всего десять моделей, все топы, и я был среди них. Накануне я пошёл на вечеринку, ну, выпил немного, пришёл домой, завёл будильник, как мне показалось, и лёг спать. Утром просыпаюсь от звонка с ресепшн в отеле. Говорят: «Андрей, вам звонят из агентства». И я понимаю, что проспал всё на свете и уже должен быть на месте к тому времени. В трубке слышу: «Андрей, ты дурак, что ли?» В итоге я быстро собираюсь, беру такси и успеваю на всё. Но, вообще говоря, такие вещи непростительны.

И.: Как вы стали диджеем?

А. З.: Я занимаюсь этим уже давно. Музыкой я начал увлекаться даже раньше, чем модой. У нас в школе была группа, мы играли панк-рок, транс, я мешал электронную музыку с металлом, подключал разные синтезаторы. А потом группа распалась. Я переехал в Москву, друзья разъехались во все стороны: у кого-то работа, у кого-то жена. Я продолжал заниматься музыкой, но электронной, и погрузился в неё с головой. Я не сразу начал диджеить, просто продолжал писать электронную музыку, и сейчас я не сдаюсь. Где бы я ни путешествовал, я покупаю синтезаторы, пластинки, драм-машины. За границей больше выбор, там они лучше и дешевле. Также я постоянно хожу в музеи современного искусства. В каждой стране, где проходят съёмки, я хожу в музей. Всё это накапливается во мне и развивает мою творческую сторону. В течение четырёх лет я выступаю в качестве диджея.

И.: Это хобби, самовыражение или перспектива на будущее?

А. З.: Раз уж мы сегодня честны, то я скажу правду. Если диджею нужны деньги, то он играет немного другую музыку, которая ему нравится. Особенно если диджей не суперпопулярный. Я никогда не играю попсу. Я могу себе это позволить, потому что у меня хорошие связи. Они знают меня и относятся ко мне снисходительно. В принципе я почти всегда играю то, что мне нравится. Но если я делаю это в месте, где формат немного другой и люди не андеграундные, то я, как правило, делаю упор на вокал. Всё-таки я диджей, я играю в первую очередь для людей. Я проявляю своё творчество, свой вкус, но всё равно мне нужно ориентироваться на них. Я рад, что они начали понимать более некоммерческую музыку и уже танцуют под неё. Последний раз я играл на презентации Артёма Кривды. Я играл там плотное техно, и все танцевали. Постепенно я пытаюсь привить вкус. Сложно, но я стараюсь быть самим собой. Поэтому я держусь за музыку, это всплеск моего творчества.

И.: Много ли вы путешествуете в силу своей профессии? Где вы чувствуете себя по-настоящему как дома? Видите ли вы своё будущее в России или за рубежом?

А. З.: Я не знаю. Вопрос сложный. Я боялся его задать, потому что на самом деле не знаю. Я нигде не задерживался надолго. Я жил в Японии два месяца, в Германии месяц, я жил во многих местах. Но этого всё равно недостаточно, чтобы понять. Ты начинаешь скучать по России, по своим друзьям, которые здесь. Здесь у меня есть своя аудитория, я чувствую себя как дома. Какой бы ни была Россия, грязной, коррумпированной, но здесь есть люди, которых я люблю. Когда ты приезжаешь куда-то не как турист, а работаешь, живёшь, в любом случае у тебя нет времени найти настоящих друзей. У тебя нет времени понять страну и менталитет, чтобы влюбиться в это место и остаться там жить. Иногда мне кажется, что я трачу время зря. Я нахожусь где-то и думаю: у меня есть музыка в Москве. Я играю и в Европе, но там у меня нет такой аудитории, как здесь. Там я всё ещё чужой, вот как я себя там чувствую.

И.: Если вам предложат принять участие в рекламной кампании известного российского или европейского бренда, в чью пользу вы сделаете выбор?

А. З.: Ну, конечно, в пользу европейского. Качество съёмок и организации намного лучше. Я люблю Россию, но не люблю государство. Люди, профессиональные фотографы и весь персонал — в Европе всё лучше. Визажисты, стилисты, все знают своё дело. У нас тоже есть хорошие фотографы и стилисты, но организация страдает. Приходишь на выставку в Европе, за тобой постоянно бегают с бумажкой и спрашивают, есть ли у тебя макияж, сделал ли ты прическу, всё ли готово к показу. У нас такого нет.

Andrey Zakharov is een professioneel fotomodel dat geboren is in Moskou, Rusland, dit in 1989. Momenteel is hij gevestigd in New York. Hij begon zijn reis op jonge leeftijd en het duurde niet lang voordat hij naam maakte in de modellenindustrie. Hij begon met een modellenjob voor Rollercoaster Magazine. Zijn natuurlijke charisma, toewijding, en professionalisme hebben ervoor gezorgd dat hij een favoriet in de industrie is geworden.

Andrey Zakharov heeft over vele catwalks gelopen en is in talrijke reclamecampagnes over de hele wereld verschenen. Hij staat bekend als favoriet van Giorgio Armani en zijn gezicht heeft vele andere topmerken gesierd, zoals Bottega Veneta, Etro, en Dsquared2.

Bovendien heeft Andrey vele editorials in tijdschriften als Vogue Russia, GQ Italia, en GQ Russia op zijn naam staan. Het Russische model heeft talrijke onderscheidingen op zijn naam staan, met grote schare fans op sociale media. Hij heeft 44,7k volgers op zijn Instagrampagina waar hij zijn fans altijd in vervoering brengt met zijn avonturen.

Waarom nog steeds een modellenbusiness?

Andrey Zaharov: Heb jij ooit spijt gehad van je keuze? Misschien heb ik er spijt van gehad, maar het lijkt mij dat het natuurlijk is voor een persoon om te twijfelen. Wat je ook doet in het leven, vroeg of laat komt de vraag: misschien had je een ander pad moeten kiezen? Echter, nu realiseer ik me dat ik ben waar ik moet zijn, en doe wat ik moet doen. Eerlijk gezegd, nooit spijt van gehad. Het enige was gedachten over studeren of iets anders, maar als je in het verleden kijkt, en ik me herinner wat voor kind ik was, wat voor kwaliteiten en favoriete bezigheden ik had, dan wijst alles erop dat of modellenwerk of acteren op mij lag te wachten. Iets wat met zelfexpressie te maken heeft.

Hoe is uw creativiteit als kind ontstaan?

Andrey Zaharov: Mijn moeder was dol op naaien en soms vroeg ik haar een pak voor me te maken. Ik verkleedde me graag voor Nieuwjaar of een maskerade. Veel kinderen hadden computers en set-top boxes. Ik had dat allemaal lange tijd niet, en ik vermaakte mezelf. Mijn vader werkte bij de politie. Ik verkleedde me dan vaak in zijn uniform en stelde me voor als soldaat of matroos. Ik speelde wat rollen voor de spiegel en ik vond het leuk. Kinderen zijn oprecht, ze doen wat ze echt willen. Ik realiseerde me net dat het van mij is en dat ik het in de toekomst kon uitvoeren.

Maar modellen zijn nu eenmaal in trek, bij wijze van spreken "tot een bepaalde leeftijd", ben je niet bang dat je de tijd zult missen?

Andrej Zaharov: Je kunt gemakkelijk tot je dertig werken en zelfs later, als je, zoals ze zeggen, "gracefully aging" bent. Ik denk niet dat ik op mijn veertigste nog model zou willen zijn. Ik heb vrienden die in deze business werken en in de veertig zijn, maar zij zijn pas begonnen. Ik werk al vijf jaar en ik denk dat ik op mijn dertigste geen model meer zal zijn. Ik ben niet bang dat dit zal eindigen. Ik heb al opties voor wat ik later in het leven ga doen. Bijvoorbeeld muziek, verschillende projecten leiden, of produceren, maar ik kan de modellenbusiness nog niet verlaten, want het werkt nog steeds. Ik knijp tot het laatst. Als ik niet meer in trek ben, zeg ik tegen mezelf dat dit het is - dit signaal. Of als ik begrijp dat muziek echt een goed inkomen oplevert. Maar toch, creativiteit en geld zijn iets anders.

Wat was de reactie van je moeder toen je model werd?

Andrey Zaharov: Heel goed, trouwens. Toen ik zestien was, overleed mijn vader, en mijn moeder bleef alleen achter. Mijn ouders kwamen uit een heel gewoon gezin, ze hadden geen hogere opleiding en vertelden me niet dat het nodig was. Trouwens, we hadden er het geld niet voor. Ik moest gaan verdienen. Ik werkte twee jaar als verkoper, en toen ontdekte ik dat je ook model kon worden. Geleidelijk aan werd het mijn missie om een baan te vinden en mijn moeder te helpen. Toen ik me in de modewereld stortte, had ik geen tijd om aan het instituut te denken. Sinds een jaar regent het aanbiedingen uit Europa op me neer. Dus reageerde mijn moeder heel positief op alles wat er gebeurde. Ik geloof nog steeds dat een hogere opleiding in principe optioneel is. IQ en opleiding zijn twee verschillende dingen. Ik lees bijvoorbeeld veel, maar alleen wat me interesseert. De universiteit heeft veel wat niet nodig is. Veel verouderde informatie. Hoe kun je economie studeren in een land waar die niet bestaat, waar alles is gebouwd op olie en gas, op corruptie en steekpenningen? We zouden een graad in de rechten moeten halen om te weten hoe je iemand bedriegt, maar het is niets voor mij. Ik hou er niet van, en ik aanvaard dit soort zaken niet. Dat is waarom ik geen zaken wil doen. Niet de mijne. Ik ben een creatief persoon. Als mensen het leuk vinden, en ik krijg ervoor betaald, dan is iedereen blij, en ik maak me niet druk en slaap rustig (lacht). Mijn opvoeding is reizen. Ik kijk naar de wereld, hoe alles werkt, ik communiceer met verschillende mensen. Waarschijnlijk zou ik in de toekomst zijn gaan studeren, ware het niet voor de mode, ware het niet voor het leven dat ik heb. Nu lees ik Poesjkin, Gribojedov, en begrijp ik alles. Ik ben geïnteresseerd in de situaties en problemen die door hen beschreven worden. Ik begrijp dat er niets veranderd is. Toen ik op school studeerde, had ik dat niet nodig. Een kind kan geen problemen begrijpen die hij niet ervaart. Daarom geloof ik: alles moet gedoseerd worden. Als ik kennis nodig heb, ga ik die halen.

Hoe bent u in deze business terechtgekomen, hoe bent u met de concurrentie omgegaan?

Andrey Zaharov: Vind je er vrienden? Eigenlijk heel vreemd. Goddelijke kracht trok zich terug. Ik kom zelf uit de regio Moskou, de stad Peresvet, district Sergiev Posad. Op de een of andere manier kwam ik erachter dat er in Moskou een casting werd gehouden en ik ben erheen gegaan. Echter, ik vergiste me, haalde de data door elkaar, en kwam op de verkeerde dag aan. Ik kwam aan bij de casting en er was al een fotosessie. Ik had zwarte pony's, had tunnels in mijn oren, en in die tijd speelde ik in een emo core band. Ik, zo'n naïeve provinciaal, val voor een fotoshoot en vraag: "Hoe kun je model worden?". Natuurlijk neurieden ze tegen me, maar ze fotografeerden me, zoals ik later besefte, voor de lol. Gewoon een fotoshoot waar ik op inbrak. Het is grappig, maar het was de aanzet voor mijn carrière. Ik begon aan mezelf te werken. Ik realiseerde me dat je geen marionet hoeft te zijn. Je moet je energie aan mensen tonen, proberen ze aan de haak te slaan. Op een gegeven moment had ik geen succesvolle castings, ik was een beetje verlegen. Ik kreeg ook geen reactie. Toen realiseerde ik me dat je zelfverzekerder moet zijn, laten zien dat je een professional bent. Je moet vuur in je ogen hebben. Je moet laten zien dat je kunt spelen wat ze willen. Langzaam aan begon ik het te voelen. Ik werkte aan mezelf, liep voor de spiegel, oefende standpunten, en ontwikkelde mezelf. Bij de casting heb je maar één minuut om jezelf te laten zien, dat is moeilijk. Daar moet echt aan gewerkt worden. Beetje bij beetje begon ik op modeweken te werken met Russische ontwerpers, en daarna met bezoekende buitenlandse. Ik herinner me dat ongeveer vijf jaar geleden JILL SANDER kwam en ik meedeed aan zijn show in GUM. Pas toen regende het aanbiedingen van verschillende agentschappen met een uitnodiging om naar het buitenland te gaan. Ik werd bang. Hoe, wat, welke contracten, waar zal ik heen gaan? Plotseling zullen ze me voor organen verkopen (lacht), er was een soort van angst. Echter, ik vermande me, koos een agent waar ik me goed bij voelde, en ging aan de slag.

Wat heb je moeten opgeven toen je model werd?

Andrey Zaharov: Ik moest iets van mijn individualiteit opgeven. Ten eerste ben ik een man, en een man houdt ervan om te creëren en te beheren. Hij houdt ervan om problemen op te lossen. Als je model of acteur bent, en de regisseur of ontwerper vertelt je wie je moet zijn, dan zet je in feite zijn creatieve idee om in werkelijkheid met behulp van jouw kwaliteiten. Alleen als je lange tijd met iemand samenwerkt, kun je je voorstellen doen. Ten tweede, moet je verleidingen laten varen. Bijvoorbeeld, van tatoeages. Ik hou echt van tatoeages, maar ik weet niet hoe correct het zal zijn, er zijn zorgen. Soms wil ik mijn haar kort knippen als het warm is in de zomer, ik wil het niet stylen, maar ik kan het niet. Soms wil je vrijheid, maar ik denk dat mensen die op kantoor werken met precies dezelfde problemen te maken hebben. Ik ben gewoon een creatief en vrijheidslievend persoon. Soms moet je grappig zijn, ook als je dat niet wilt. Om eerlijk te zijn, vind ik het zelfs leuk dat ik me niet kan ontspannen. Ik ben graag lui, ik heb momenten van activiteit en luiheid in golven, zoals in principe alle mensen. Ik ben blij dat de mode me in spanning houdt. Ik moet er goed uitzien, goed bewegen, en goed eten.

Er zijn veel vooroordelen tegen mannen in de modellenwereld. Wat is waar en wat is een leugen?

Andrey Zaharov: Er zijn vooroordelen over seksuele minderheden. Veel castingdirecteuren zijn dat. In principe zijn de creatieve kant van mannen en het gevoel voor schoonheid minder ontwikkeld dan bij vrouwen, dus beschouwen mensen mannen die in de mode werken vaak op zijn minst als homo of biseksueel. Dat zijn slechts vooroordelen. Ik ben bijvoorbeeld hetero, maar ik heb smaak en gevoel voor stijl. Mijn seksuele voorkeuren waren zo normaal als ze waren, maar dit is hetzelfde stereotype als wanneer een moeder tegen haar dertigjarige dochter zegt dat het de hoogste tijd is om te trouwen. Je kunt helemaal niet trouwen en perfect leven. Het is gewoon een stereotype. Daarom vul ik mijn hoofd niet met dergelijke gedachten, ik maak mijn hersenen schoon, mediteer, en probeer niet te reageren op dergelijke sociale aanvallen.

Is het mogelijk om vrienden te vinden in deze business?

Andrej Zaharov: Ja, natuurlijk. Met meisjes gaan de relaties echter niet zo goed, omdat meisjes niet graag met mannelijke modellen communiceren. Ze hebben ook vooroordelen dat jongens alleen seks nodig hebben. Veel mensen komen niet met elkaar in contact. Jongens zijn makkelijker. We praten, maken grapjes, communiceren. Er zijn ook vrouwelijke vrienden, maar daar zijn er minder van.

Wat kan er absoluut niet gedaan worden in de modellenwereld?

Andrey Zaharov: Taboe? Het is verboden om je te verslapen voor het filmen (lacht). Ik had een verhaal... Er was een Tom Ford show in Milaan, slechts tien modellen werden gekozen, allemaal top, en ik was onder hen. De dag ervoor ging ik naar een feestje, nou ja, ik had een beetje gedronken, ik kwam thuis, zette de wekker, zo leek het me, en ging naar bed. In de ochtend word ik wakker van een telefoontje van de receptie van het hotel. Ze zeggen: "Andrey, ze bellen je van het bureau.” Ik begrijp dat ik me overal ter wereld heb verslapen en er tegen die tijd al zou moeten zijn. Ik hoor aan de telefoon: "Andrey, ben je dom of zo?” Met als gevolg dat ik me snel klaarmaak, een taxi neem, en overal tijd voor heb, maar in het algemeen zijn zulke dingen onvergeeflijk.

Hoe ben je DJ geworden?

Andrey Zaharov: Ik doe dit al een lange tijd. Ik begon me al eerder met muziek bezig te houden dan met de mode. We hadden een groep op school, we speelden punkrock en trance court. Ik bemoeide me met elektronische muziek en metal, en sloot verschillende synthesizers aan. Toen viel de groep uit elkaar. Ik verhuisde naar Moskou en mijn vrienden verspreidden zich in alle richtingen: iemand heeft een baan, iemand heeft een vrouw. Ik bleef muziek maken, maar dan elektronisch, en verdiepte me erin. Ik ben niet meteen begonnen met DJ-en. Ik ben gewoon doorgegaan met elektronische muziek schrijven, en nu geef ik niet op. Waar ik ook heen reis, ik koop altijd synthesizers, platen, en drummachines. In het buitenland is er meer keus. Ze zijn daar beter en goedkoper. Ik ga ook altijd naar musea voor moderne kunst. In elk land waar de opnames plaatsvinden, ga ik naar het museum. Dit alles stapelt zich in mij op en ontwikkelt mijn creatieve kant. Sinds vier jaar draai ik als DJ,

Is het een hobby, zelfexpressie, of een toekomstperspectief?

Andrey Zaharov: Goed. Omdat we vandaag eerlijk zijn, zal ik de waarheid vertellen. Als een DJ geld nodig heeft, dan draait hij een beetje andere muziek die hij leuk vindt. Vooral als de DJ niet super populair is. Ik draai nooit pop. Ik kan het me veroorloven, want ik heb goede connecties. Ze kennen me en behandelen me neerbuigend. In principe draai ik bijna altijd wat ik leuk vind, maar als ik het doe op een plek waar het format iets anders is en de mensen niet underground zijn, dan heb ik de neiging om me op vocalen te richten. Maar toch, ik ben een DJ. Ik draai in de eerste plaats voor mensen. Ik laat mijn creativiteit zien, mijn smaak, maar toch moet ik me door hen laten leiden. Ik ben blij dat ze al meer niet-commerciële muziek beginnen te begrijpen en er al op dansen. De laatste keer dat ik speelde, was op de presentatie van Artyom Krivda. Ik draaide daar stevige techno en iedereen danste. Langzamerhand probeer ik smaak bij te brengen. Moeilijk, maar ik probeer mezelf te zijn. Daarom hou ik vast aan muziek, het is een spetter van mijn creativiteit.

Reist u veel vanwege uw beroep, waar voelt u zich echt thuis? Zie je je toekomst in Rusland of in het buitenland?

Andrej Zaharov: Ik weet het niet. De vraag is moeilijk. Ik ben bang van wel, want ik weet het eigenlijk niet. Ik ben nergens lang gebleven. Ik heb twee maanden in Japan gewoond, een maand in Duitsland, ik heb op veel plaatsen gewoond, maar het is nog steeds niet genoeg om het te begrijpen. Je begint Rusland te missen, je vrienden die hier zijn. Hier heb ik mijn eigen publiek, ik voel me thuis. Wat Rusland ook mag zijn: vuil, corrupt, maar er zijn hier mensen van wie ik hou. Als je ergens komt, niet als toerist, maar om te werken, te wonen, hoe dan ook, in die tijd heb je geen tijd om echte vrienden te vinden. Je hebt geen tijd om het land en de mentaliteit te begrijpen, om verliefd te worden op deze plek en er te blijven. Ik heb soms het gevoel dat ik mijn tijd verspil. Ik ben ergens en ik denk: ik heb muziek in Moskou. Ik speel ook in Europa, maar ik heb daar niet hetzelfde publiek als hier. Ik ben daar nog steeds een vreemdeling, zo voel ik me daar.

Als je wordt uitgenodigd om deel te nemen aan een reclamecampagne van een beroemd Russisch merk of een Europees merk, in wiens voordeel maak je dan een keuze?

Andrey Zaharov: Nou, natuurlijk het Europese merk. De kwaliteit van het filmen en de organisatie is veel beter. Ik hou van Rusland, maar niet van de staat. Mensen, professionele fotografen, en al het personeel in Europa; alles is beter. Make-up artiesten, stylisten, iedereen weet wat hij doet. Wij hebben ook goede fotografen en stylisten, maar de organisatie lijdt eronder. Als je in Europa naar een show komt, rennen ze constant achter je aan met een papiertje en vragen: heb je make-up, heb je je haar gedaan, en is alles klaar voor de show? Dat hebben wij niet.

Andrey Zakharov er en professionel model der i 1989 blev født i Moskva i Rusland. I øjeblikket er han bosiddende i New York. Han startede sin rejse i en ung alder og der gik ikke lang tid før han havde skabt sig et navn i modelbranchen. Han startede med et modeljob hos Rollercoaster Magazine. Hans naturlige karisma, dedikation og professionalisme har gjort ham til en favorit i branchen.

Andrey Zakharov har gået til mange runways og optrådt i adskillige reklamekampagner over hele verden. Han er kendt som en af Giorgio Armanis favoritter, og hans ansigt har prydet mange andre topmærkers værker, såsom Bottega Veneta, Etro og Dsquared2.

Andrey har desuden været med i mange artikler i magasiner som Vogue Russia, GQ Italia og GQ Russia. Den russiske model har adskillige anerkendelser knyttet til sit navn, og han har en stor fanbase på tværs af de sociale medier. Han har 44.700 følgere på sin Instagramprofil, hvor han altid begejstrer sine fans med sine eventyr.

Hvorfor er du stadig i færd med din modelkarriere? Har du nogensinde fortrudt dit valg?

Andrey Zaharov: Måske har jeg fortrudt det, men det forekommer mig at det er naturligt for en person at tvivle. Uanset hvad du gør i livet vil spørgsmålet opstå før eller senere: Måske skulle jeg have valgt en anden vej? Men nu er jeg klar over at jeg er hvor jeg skal være, og at jeg gør det jeg skal. Ærligt talt har jeg aldrig fortrudt. Det eneste var tanken om at studere eller noget andet. Men hvis man kigger tilbage til fortiden, altså husker hvilken slags barn jeg var, og hvilke kvaliteter og yndlingsaktiviteter jeg havde, så tyder alt på at enten modelarbejdet eller skuespillet ventede på mig. Noget der har noget med selvudfoldelse at gøre.

Hvordan opstod din kreativitet som barn?

Andrey Zaharov: Min mor var meget glad for at sy og nogle gange bad jeg hende om at sy en slags dragt til mig. Jeg kunne godt lide at klæde mig ud til nytår eller til en maskerade. Mange børn havde computere eller konsoller. Sådan noget havde jeg ikke i lang tid, så jeg underholdt mig selv. Min far arbejdede hos politiet og jeg klædte mig ofte ud i hans uniform, og forestillede mig selv som soldat eller sømand. Jeg spillede roller foran spejlet og det kunne jeg godt lide. Børn er oprigtige. De gør det de virkelig ønsker. Jeg indså bare at det var mig, og jeg var i stand til at udføre det i fremtiden.

Men når alt kommer til alt, så er modeller kun efterspurgt "op til en vis alder". Er du ikke bange for at du vil gå glip af det på et tidspunkt?

Andrey Zaharov: Du kan sagtens arbejde op til tredive år, og endda senere hvis du ældes yndefuldt som de siger. Jeg tror ikke at jeg som fyrreårig ville ønske at forblive model. Jeg har venner der arbejder i denne branche og er i fyrrerne, men de begyndte for nylig. Jeg har arbejdet i fem år, og jeg tror at jeg ikke længere vil være model som 30-årig. Jeg er ikke bange for at det skal ende. Jeg har allerede muligheder med hensyn til hvad jeg skal lave senere i livet. For eksempel musik, lede forskellige projekter eller producere noget. Men jeg kan ikke forlade modelbranchen endnu, for det fungerer stadig for mig. Jeg presser mig til det sidste. Når jeg holder op med at være efterspurgt, vil jeg sige til mig selv at tiden er kommet. Eller hvis jeg begynder at opleve at musikken giver en rigtig god indtægt. Alligevel er kreativitet og penge lidt forskellige ting.

Hvad var din mors reaktion på at du blev model?

Andrey Zaharov: Meget god, egentlig. Da jeg var 16 år døde min far og min mor blev efterladt alene. Mine forældre var helt fra en almindelig familie, de havde ikke en højere uddannelse. Og de fortalte mig ikke at det var nødvendigt. Desuden havde vi ikke penge til det. Så jeg var nødt til at gå ud og tjene penge. Jeg arbejdede som sælger i to år, og så fandt jeg ud af at man kan blive model. Og efterhånden blev min mission at finde et job og hjælpe min mor. Da jeg kastede mig ud i modeverdenen havde jeg ikke tid til at tænke på instituttet. I det seneste år nu har tilbud fra Europa regnet ned over mig. Og så reagerede min mor meget positivt på alt hvad der skete. Og jeg mener stadig at en videregående uddannelse i princippet er valgfri. IQ og uddannelse er to forskellige ting. Jeg læser f.eks. meget, men kun det der interesserer mig. Universitetet har en masse som ikke er nødvendigt. Masser af forældet information. Hvordan kan man studere økonomi i et land, hvor den ikke eksisterer, hvor alt er bygget på olie og gas, på korruption og bestikkelse? Man burde få en juridisk uddannelse for at vide hvordan man bedrager nogen. Men det er ikke noget for mig. Jeg bryder mig ikke om det, og jeg accepterer ikke denne form for forretning. Derfor ønsker jeg ikke at drive forretning. Ikke mig. Jeg er en kreativ person. Og når folk kan lide det, og jeg bliver betalt for det, så er alle glade. Så kan jeg sove roligt (griner). Min uddannelse er at rejse. Jeg ser på verden, hvordan alting fungerer, og jeg kommunikerer med forskellige mennesker. I fremtiden ville jeg sandsynligvis have studeret, hvis ikke det var for mode, hvis ikke for det liv jeg har. Nu læser jeg Pushkin, Griboyedov og forstår alting. Jeg er interesseret i de situationer og problemer som de beskriver. Jeg forstår at intet har ændret sig. Da jeg studerede i skolen havde jeg ikke brug for det. Et barn kan ikke forstå problemer som det ikke oplever. Derfor mener jeg: Alt skal doseres. Hvis jeg har brug for viden går jeg hen og får den.

Hvordan kom du ind i denne branche, og hvordan klarede du konkurrencen? Fandt du venner der?

Andrey Zaharov: Det var faktisk meget mærkeligt. Som om den guddommelige kraft viste sig. Jeg kommer selv fra Moskva regionen, byen Peresvet, i Sergiev Posad distriktet. På en eller anden måde fandt jeg ud af, at der blev afholdt en casting i Moskva og jeg tog dertil. Men jeg begik en fejl, forvekslede datoerne og ankom på den forkerte dag. Jeg ankom til castingen og der var allerede en fotosession. Jeg havde sort pandehår, havde huller i ørerne, og på det tidspunkt spillede jeg i et emo band. Og jeg, sådan en naiv provinsiel, dukker op til et photoshoot og spørger: "Hvordan kan man blive model?". Naturligvis rystede de hovedet på grund af mig. Men de fotograferede mig, som jeg senere indså, for sjov skyld. Bare et fotoshoot som jeg brød ind i. Det er sjovt, men det var startskuddet til min karriere. Jeg begyndte at arbejde med mig selv. Jeg indså at man ikke behøver at være en marionet. Man skal vise sin energi til folk, forsøge at fange dem. På et tidspunkt havde jeg ikke succes med castings, jeg var lidt genert og fik ingen respons. Og så indså jeg at man skal være mere selvsikker. Man skal vise at man er professionel, man skal have ild i øjnene. Du skal vise at du kan spille den rolle de ønsker. Og langsomt begyndte jeg at mærke det. Jeg arbejdede med mig selv, gik foran et spejl, forbedrede mine synspunkter og udviklede mig. Ved castingen har du kun et minut til at vise dig selv. Det er svært. Så det skal der virkelig arbejdes på. Lidt efter lidt begyndte jeg at arbejde til modeuger med russiske designere, og derefter med udenlandske designere på besøg. Jeg kan huske, at for ca. fem år siden kom JILL SANDER, og jeg deltog i hans show i GUM. Derefter regnede tilbud fra forskellige bureauer, med en invitation til at tage til udlandet oven i hatten. Og jeg blev bange. Hvordan, hvad, hvilke kontrakter, hvor vil jeg tage hen? Ville du pludselig sælge mig videre for mine organer? (griner) Der var en form for frygt. Men jeg tog mig sammen, valgte en agent som jeg følte mig tryg ved, og gik i gang med arbejdet.

Hvad måtte du give op da du blev model?

Andrey Zaharov: Jeg var nødt til at opgive noget af min individualitet. For det første er jeg en mand. Og en mand elsker at skabe og administrere, han elsker at løse problemer. Og når du er model eller skuespiller, og instruktøren eller designeren fortæller dig hvem du skal være, så er det faktisk sådan at du gør hans kreative idé til virkelighed ved hjælp af dine kvaliteter. Kun når du samarbejder med nogen i lang tid kan du komme med dine forslag. For det andet skal du afkald på fristelser. For eksempel fra tatoveringer. Jeg elsker virkelig tatoveringer, men jeg ved ikke hvor korrekt det ville være. Der er bekymringer. Nogle gange vil jeg gerne klippe mit hår kort, når det er varmt om sommeren, jeg vil ikke style det, men det kan jeg ikke. Nogle gange vil man gerne have frihed. Men jeg tror at folk der arbejder på kontoret står over for nøjagtig de samme problemer. Jeg er bare en kreativ og frihedselskende person. Og nogle gange er man nødt til at være sjov, selvom man ikke har lyst til det. Hvis jeg skal være ærlig, kan jeg endda godt lide at jeg ikke kan slappe af. Jeg kan godt lide at være doven, jeg har øjeblikke med aktivitet og dovenskab i bølger, ligesom alle andre mennesker i princippet. Og jeg er glad for at moden holder mig i spænding. Jeg er nødt til at se godt ud, motionere og spise rigtigt.

Der er mange fordomme mod mænd i modelbranchen. Hvad er sandt og hvad er løgn?

Andrey Zaharov: Der er fordomme om seksuelle minoriteter. Det er der mange casting directors der har. Dybest set er mænds kreative side og skønhedssans mindre udviklet end kvinders, så folk anser ofte mænd der arbejder i modebranchen for at være bøsser, eller i det mindste biseksuelle. Men det er bare fordomme. Jeg er f.eks. hetero, men jeg har smag og sans for stil. Mine seksuelle præferencer er helt normale og ikke noget særligt. Men det er den samme stereotype, som når en mor fortæller sin 30-årige datter, at det er på høje tid for hende at blive gift. Men man kan slet ikke blive gift og så få det perfekt. Det er bare en stereotype. Derfor fylder jeg ikke mit hoved med sådanne tanker, jeg renser min hjerne, mediterer og forsøger ikke at reagere på sådanne sociale angreb.

Er det muligt at finde venner i denne branche?

Andrey Zaharov: Ja, selvfølgelig. Men med piger er forholdet ikke særlig godt, fordi pigerne ikke kan lide at kommunikere med mandlige modeller. De har også fordomme om at fyre kun ønsker sex. Og mange kommer ikke i kontakt med dem. Fyre er nemmere. Vi taler, laver sjov, kommunikerer. Der er også kvindelige venner men der er færre af dem.

Hvad kan absolut ikke lade sig gøre i modelbranchen?

Andrey Zaharov: Tabu? Det er forbudt at sove over sig til optagelser. (griner). Jeg har en historie... Der var et Tom Ford show i Milano, kun ti modeller blev udvalgt, alle topmodeller, og jeg var blandt dem. Dagen før var jeg til fest, ja, jeg fik en lille drink, jeg kom hjem, stillede vækkeuret og gik i seng. Om morgenen vågner jeg på grund af et opkald fra receptionen på hotellet. De siger: "Andrey, de ringer til dig fra bureauet." Og jeg forstår at jeg har sovet over mig allerede burde have været der. Jeg hører så i telefonen: "Andrey, er du dum eller hvad?" Som følge heraf bliver jeg hurtigt klar, tager en taxa og har heldigvis stadig tid til alting. Men generelt er sådanne ting utilgivelige.

Hvordan blev du DJ?

Andrey Zaharov: Jeg har været DJ i lang tid. Jeg begyndte at beskæftige mig med musik endnu tidligere end med mode. Vi havde en gruppe i skolen hvor vi spillede punkrock og trance. Jeg prøvede mig frem med elektronisk musik og metal, og legede med forskellige synthesizere. Og så gik gruppen i opløsning. Jeg flyttede til Moskva, mine venner spredte sig i alle retninger: nogle fik et job, nogle fik en kone. Jeg fortsatte med at lave musik, men elektronisk, og fordybede mig i det. Jeg blev ikke DJ med det samme, jeg fortsatte bare med at skrive elektronisk musik og nu giver jeg ikke op. Uanset hvor jeg rejser hen køber jeg synthesizere, plader og trommemaskiner. I udlandet er der et større udvalg, de er bedre og billigere der. Jeg går også hele tiden på museer for moderne kunst. I alle de lande hvor optagelserne finder sted går jeg på museum. Alt dette samler sig i mig, og udvikler min kreative side. I fire år har jeg nu været DJ.

Er det en hobby, selvudfoldelse eller et fremtidsperspektiv?

Andrey Zaharov: Okay. Siden vi er ærlige i dag vil jeg fortælle sandheden. Hvis en DJ har brug for penge, så spiller han lidt forskellig musik som han kan lide. Især hvis DJ'en ikke er super populær. Jeg spiller aldrig pop. Jeg har råd til det fordi jeg har gode forbindelser. De kender mig og behandler mig ikke nedladende. I bund og grund spiller jeg næsten altid det jeg kan lide. Men hvis jeg gør det et sted hvor formatet er lidt anderledes, og hvor folk ikke er en del af undergrunden, så har jeg en tendens til at fokusere på vokaler. Alligevel er jeg DJ, så jeg spiller primært for andre folk. Jeg viser min kreativitet, min smag, men jeg har stadig brug for at blive styret af dem. Jeg er glad for at de allerede er begyndt at forstå mere af den ikke-kommercielle musik, og at de allerede danser til den. Sidste gang jeg spillede var til præsentationen af Artyom Krivda. Jeg spillede solid techno der og alle dansede. Gradvist prøver jeg at indgyde smag. Det er svært men jeg prøver at være mig selv. Det er derfor jeg holder fast i musikken det er en del af min kreativitet.

Rejser du meget på grund af dit erhverv og hvor føler du dig virkelig hjemme? Ser du din fremtid i Rusland eller i udlandet?

Andrey Zaharov: Jeg ved det ikke. Det er et svært spørgsmål. Jeg var bange for at blive stillet spørgsmålet fordi jeg ikke rigtig kender svaret. Jeg har ikke opholdt mig nogen steder i lang tid. Jeg boede i Japan i to måneder, i Tyskland i en måned, jeg har boet mange steder. Men det er stadig ikke nok til at forstå. Man begynder at savne Rusland, sine venner. Her har jeg mit eget publikum og jeg føler mig hjemme. Selvom Rusland godt kan være beskidt og korrupt, er der stadig mennesker her som jeg elsker. Når man kommer et sted hen, ikke som turist, men for at arbejde, har man ikke tid til at finde rigtige venner i denne periode. Du har ikke tid til at forstå landet og mentaliteten for at blive forelsket i dette sted og blive der. Nogle gange føler jeg at jeg spilder min tid. Jeg er et sted og jeg tænker: Jeg har musik i Moskva. Jeg spiller også i Europa, men jeg har ikke det samme publikum der som her. Jeg er stadig en fremmed der, sådan føler jeg det der.

Hvis du bliver inviteret til at deltage i en reklamekampagne for et berømt russisk mærke eller et europæisk mærke, hvad ville du så vælge?

Andrey Zaharov: Selvfølgelig det europæiske mærke. Kvaliteten af optagelserne og organiseringen er meget bedre. Jeg elsker Rusland, men jeg elsker ikke staten. Folk, professionelle fotografer og alt personale i Europa er bare bedre. Makeupartister, stylister, alle kan deres kram. Vi har også gode fotografer og stylister i Rusland, men organisationen lider under det. Når du kommer til et show i Europa løber de hele tiden efter dig med et stykke papir og spørger: Har du makeup, har du fået ordnet dit hår, og er alting klar til showet. Det har vi ikke i Rusland.

• 
• 
• 
• 

• Image
• Metro
• Development
• Classic
• Main
• Talent
• Curvy
• In Town
• Men
• Men Image

• dacomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcomcom
  • English
  • Deutsch
  • Français
  • Italiano
  • Español
  • 中国人
  • русский
  • Nederlands
  • Dansk
• 

• Image
• Contact
• Terms & conditions

• News
• Model Polaroids
• Culture

• Become a model
• Career
• Search

• Follow us
  • 
  • 
  • 
  • 

• Models
  • Image
  • Metro
  • Development
  • Classic
  • Main
  • Talent
  • Curvy
  • In Town
  • Men
  • Men Image
• Model Polaroids
• News
• Culture
• Agency
• Contact
• Become a model
• Career
• Search
• Selection

Andrey Zakharov

• HEIGHT 1886' 2''
• BUST / CHEST 9336½''
• WAIST 7630''
• HIPS 9638''
• SHOES 4410
• HAIR Dark blond
• EYES Blue
• EU/US
• Portfolio
• Polaroid
• Showcard

Andrey Zakharov is a professional fashion model born in Moscow, Russia, in 1989. Currently, he is based in New York. He started his journey at a tender age and it didn't take long before making a name ... MORE

• Portfolio
• Polaroid
• Social
• Video
• Bio
• NEWS

NEWSLETTER SIGN-UP sign up to receive the latest on news and updates

• Agency
• Contact
• Terms & conditions

• News
• Model Polaroids
• Culture

• Become a model
• Career
• Search

• Follow us
• • 
  • 
  • 
  • 

hweiz | Haldenstrasse 46, 8045 Zurich, Switzerland | + 41765233876 mediaslide model agency software