Tot voor kort waren cyberaanvallen gericht op banken en technologiebedrijven. Tegenwoordig richten ze zich echter op het hart van de luxe-industrie. Dior, Adidas, Tiffany, Victoria's Secret – en recentelijk Cartier. Iconen van mode, prestige en vertrouwen verschijnen geleidelijk aan op de lijst van slachtoffers van geavanceerde hackeraanvallen. Hoewel de merken ons verzekeren dat het om beperkte incidenten met minimale gevolgen ging, is dit voor veel klanten voldoende om zich onveilig te voelen. Het gaat niet alleen om de veiligheid van hun gegevens, maar ook om de aura van onaantastbaarheid die modehuizen in de loop der jaren hebben opgebouwd.

Klantgegevens als nieuwe machtsvaluta

De eerste reden waarom modemerken het doelwit zijn? Hun klanten. Luxehuizen zoals Chanel en Cartier slaan meer op dan alleen e-mails en betalingsgegevens. Ze beschikken over gevoelige gegevens over zeer rijke en zeer invloedrijke mensen. En juist deze gegevens zijn een goudmijn voor hackers. “Cybercriminelen spelen een langetermijnspel”, legt James Hadley, oprichter van beveiligingsbedrijf Immersive, uit in een interview met de BBC. Gestolen informatie kan worden gebruikt om valse bedrijfsidentiteiten te creëren, die vervolgens kunnen worden gebruikt om nog waardevollere informatie te verkrijgen.

Mode versnelt en hackers halen gemakkelijk hun achterstand in

De tweede reden is minder voor de hand liggend, maar des te belangrijker: de snelle digitalisering van de mode. De pandemie, de opkomst van e-commerce en de ontwikkeling van virtuele modeshows hebben merken gedwongen om het grootste deel van hun processen naar de digitale wereld te verplaatsen. En waar snelheid is, zijn er ook snelkoppelingen. Dit creëert beveiligingslekken die geavanceerde hackers zonder aarzelen kunnen misbruiken. Het Britse beveiligingsbedrijf Somniac waarschuwt dat AI-aangedreven malware nu gemakkelijk traditionele beveiligingssystemen kan omzeilen. Nog zorgwekkender is dat het onervaren hackers tools geeft die voorheen alleen beschikbaar waren voor professionals.

Zwakke punten

Het derde risico zijn de toeleveringsketens. De mode-industrie is gebouwd op talloze externe partners: fabrikanten, transporteurs, IT-dienstverleners. En juist hier ontstaan vaak zwakke punten. Als een van de leveranciers zijn systemen niet goed beveiligt, kan het hele modehuis een gemakkelijke prooi worden. Zelfs cloudoplossingen zijn niet immuun voor kritiek. Door het thuiswerken is de modewereld in een digitale mist terechtgekomen, waar het moeilijk is om 100% controle te houden. En zoals experts zeggen: hoe meer toegangspunten er zijn, hoe meer mogelijkheden er zijn voor aanvallen. Eén ding is zeker: aanvallen op modehuizen zullen blijven plaatsvinden. En kunstmatige intelligentie zal ze tot een nog grotere bedreiging maken. Merken moeten daarom een beslissing nemen. Ze moeten met dezelfde vastberadenheid in beveiliging investeren als in spectaculaire modeshows. Anders lopen ze het risico dat hun grootste fashion statement een beveiligingsfiasco wordt.